China 5

Het avontuur in China gaat verder met de expresse bus naar Dali (geen familie van Salvador overigens).
De naam doet vermoeden dat het met zo'n bus allemaal extra snel gaat, maar nog geen tien minuten verwijderd van Dali was er een lunchbreak die bijna een uur ging duren. Jammer maar helaas.
Zoals gezegd tien minuten na deze lunchstop werden we aan de grote weg uit de bus gedumpt en moesten we met alternatief vervoer de laatste kilometer naar Dali afleggen. Gelukkig was de lokale vervoersonderneming daar goed op ingesprongen en de paard-en-wagen stond al klaar om ons naar het hotel te brengen.

Zoals Menno en Roely kunnen beamen is het hotel waar we hier logeren bijzonder comfortabel en sfeervol. Jim's hotel is de perfecte uitvalsbasis voor Dali e.o.
De franse manager van het hotel bracht ons naar de kamer en met een accent dat aan Crabtree ('Allo Allo') doet denken zij hij, toen hij onze deur open deed "in zu reum noxt deur sloeps ze dotch swumming chompioen, mayboe yu can osk hur autogruph" wij dachten gelijk dat moet dan Inge de Bruin zijn, maar misschien hadden we hem niet goed verstaan.

Spullen op de kamer gedumpt en naar het centrum van Dali gelopen. Leuk stadje en lekker rustig, vergeleken met Lijiang. Eerst maar een terrasje uitgezocht en een klein potje bier en een orange-jus gepakt. Toen we daar heerlijk in het zonnetje zaten te genieten van alles dat langs slentert, stond onze poolse vriendin Ewa ineens aan onze tafel. We hebben haar en haar sloveense reispartner in de eerste week van onze vakantie ontmoet en onze paden kruisen steeds. Ze schoof aan en we praten even bij.

Terwijl we daar zaten was er wat commotie aan het eind van de straat. Toen we goed keken zagen we een gozer met een hele vreemde bontmuts zo leek het. Toen de menigte dichterbij kwam zagen we dat het de geluidsman van de filmcrew was waar Inge de Bruin mee op stap was. Ze gingen onze tafel voorbij en aan het andere einde van de straat werd een shoot opgenomen. Ze had zich goed aangepast aan de lokale bevolking: lang blond haar, fleurig bloesje, een lichte strakke spijkerbroek en zilveren schoentjes.
Diana rende er nog even heen om een paar foto's te nemen en na afloop van de shoot kwam de hele stoet weer langs onze tafel, die kans greep ik om ook een paar seconden film op te nemen. In het voorbijgaan bedankte ik haar voor het gastoptreden voor mijn film, waarna ze verbaasd omkeek en glimlachte.
Nadat de zon onderging zijn we op aanraden van Ewa gaan eten in een restaurantje met een houtoven en het eten hier is super.
's-Avonds in het hotel liepen we Inge nog twee keer tegen het lijf en dat was ook voor het laatst want de volgende ochtend was ze al vroeg verdwenen.

Wij hadden voor de volgende dag niets gepland en zouden wel zien. Wat we zagen was regen dus hebben we ons bezig gehouden met een klusje dat ook altijd weer moet gebeuren: kaartjes schrijven.

Het bleek een hele opgaaf te zijn om kaarten te vinden in Dali. Uiteindelijk vonden we een klein winkeltje met een vriendelijk mannetje van wie wij zijn collectie met kaarten mochten misbruiken. We hebben nl. van de setjes van 10 kaarten alleen de leuke geselecteerd en die gekocht. Hopen voor hem dat er ooit een toerist komt die het restant leuk vindt.
Hierna naar het postkantoor voor de postzegels. Weer een belevenis op zich. Het bleek dat het niet echt noodzakelijk is om te kunnen rekenen als je bij een chinees postkantoor werkt. Misschien een leuk raadseltje voor iedereen.
We moeten voor 40 kaarten postzegels hebben en op elke kaart moet 4,5 Yuan aan postzegels. Er zijn postzegels beschikbaar van 2 Yuan en 0,5 Yuan. Wat moeten wij meekrijgen?
De twee dames van het postkantoor tezamen met hun calculator deden er bijna een kwartier over om dit raadseltje op te lossen. En jullie?

Daarna maar even terug gegaan naar het hotel en daar heeft Diana de kaarten geschreven, ik heb later de postzegels gelikt.

We hadden alle vertrouwen in het weer van de volgende dag dus boekten we nog even een tochtje om het meer. We zouden samen met 3 Australiers zijn.

Later bedachten we ons waarom het zo'n regenachtige dag was; we waren nl. 19 dagen onderweg en dus op de helft van onze vakantie. Vanaf nu zou het aantal resterende vakantiedagen kleiner zijn dan het aantal dat we gehad hadden. Heel China huilde mee!

De volgende dag om half negen naar het reisburootje voor onze tocht. De Australiers bleken toch te zijn afgehaakt dus we hadden het minibusje alleen, of eigenlijk een mini minibus want als je instapte moest je eerst je onderbenen afschroeven en je hoofd onder de arm nemen. Dit soort busjes zijn handig in de stad, je stopt 'm zo in je binnenzak en je hoeft geen parkeergeld te betalen. Als je er een koptelefoon bijneemt is het nog een MP3 speler ook.

We gingen op weg naar onze eerste stop het plaatsje Xizhou. Er was hier een prachtige lokale markt aan de gang waar je weer van alles kon kopen. De gegrilde varkenshuid zag er heerlijk uit, maar het was nog vroeg dus misschien later.

Hierna naar een plaatsje dat beroemd was om zijn speciaal geverfde doeken, lijkt een beetje op batikken. Al gauw bleek dat het vnl. te doen was om het verkopen van zo'n doekie en we vonden dat toch niet echt bij ons interieur passen. Terug naar de mini minibus dus.

Vervolgens verder om het meer. Je ziet zo pas goed hoe groot dit meer eigenlijk is.
Onze volgende stop was voor de lunch waarna het door ging naar het kleinste eilandje met bebouwing dat wij ooit gezien hebben, leuk plaatje natuurlijk.

Een paar kilometer verderop hadden we geluk want er waren net twee bootjes met aalscholver-vissers terug gekomen. Een apart gezicht al die zwarte vogels op de rand van de boot. De beestjes hadden weer aardig wat gevangen voor de vissers en onze chauffer en gids kochten gelijk een kilootje (zonder uitjes).
De vogels krijgen een touwtje om de nek zodat ze de vis die ze vangen niet kunnen doorslikken en zo af en toe worden de vogels dan beloond met een klein visje.

Als laatste gingen we nog met een lokale veerboot (mag de naam boot eigenlijk eigenlijk niet hebben) zittend tussen de graan, eieren, vis en lokale bevolking naar een groter eiland voor een korte toer aldaar.
Rond een uur of 6 hadden we onze 'tour de Erhaimeer' er opzitten en hadden we weer veel mooie dingen gezien en beleefd. Een goede maaltijd ging er wel in waarna we nog een afzakkertje hebben genomen in het hotel. We hadden geluk gehad vandaag met het weer.

De volgende dag besloten we om de Drie Pagodes te bezoeken. We zijn erheen gewandeld want het is maar een paar kilometer van Dali.
Ze stonden er prachtig bij tegen de blauwe achtergrond, want de dag was weer stralend begonnen. Ook hier stikte het weer van de chinese tourgroepen, blijkbaar moet je dit ook gezien hebben als chinees.

Na een paar uurtjes over dit fraaie complex te hebben gewandeld gingen we terug naar Dali, we besloten weer eens voor paard-en-wagen te kiezen. Toen de ruiter ons afleverde in Dali probeerde hij ons nog af te zetten voor een paar cent, maar daar trapten we niet in want we willen het ook niet verpesten voor de toeristen na ons. De man keek ons wel verontwaardigd na.
's-Middags zijn we met de lokale bus naar het meer gereden, als haringen in de ton stonden we tegen elkaar aan gedrukt totdat de chauffeur er genoeg van had en zonder pardon alle scholieren uit de bus zette; dat luchtte op.

Bij het meer hebben we wat rondgelopen, maar de lucht begon weer te betrekken dus we zijn maar weer op de bus gesprongen terug naar Dali. In Dali maar weer eens geld gepind, want ondanks het prijsnivo in China raakt het toch een keertje op en daarna weer naar ons favoriete terras.

's-Avonds weer heerlijk gegeten; het is een beetje saai, maar we hebben in Dali al vier keer bij dit restaurantje gegeten (het restaurantje heet Stella voor het geval je in de buurt bent). Je kunt er van alles krijgen en het kost bijna niets. Deze keer hadden we spaghetti en encheladas, natuurlijk wat drinken erbij en dat voor het lieve sommetje van 3,5 euro. Je snapt niet die chinezen zo slank kunnen blijven.

Vandaag al weer onze laatste dag in Dali. We zouden een tocht maken naar een grote Yi markt die slechts drie keer per maand plaatsvindt. De eigenaar van het hotel, met de tibetaanse naam Jim, zou onze gids zijn en volgens hem was het de beste dagtocht van China.

Eerst naar een wiskhy stokerij. We waren daar al om elf en omdat het tegen onze principes is om voor twaalf aan de alcohol te gaan, hebben we dit rondje laten schieten. Een flesje jonge wiskhy van een halve liter kost hier trouwens 2 yuan, dat is maar liefst 20 eurocent.
Daarna naar en behoorlijk leegstaande boedistische tempel. De lokatie was prachtig temidden van de rijstvelden, maar er was niet veel te doen.
Eindelijk ging we dan naar ons hoofddoel van deze tocht: de Yi markt. Dit hadden we niet voor niets geboekt, wat een grote, levendige markt je kwam ogen tekort. Bijna twee uur hebben we hier rondgeslenterd de lokale handel aanschouwend.
Na deze orgie van kleur en geluid hebben we een van uitgebreide lunch genoten.

We waren het bijna vergeten, maar we zouden 's-middags ook nog een wandeling gaan maken en hoewel het ons om de markt ging, was dit zeker zo mooi. De wandeling ging tussen goudgele rijstterrassen en door kleine dorpjes waar geen toerist komt. Jim had 's-ochtends niets teveel gezegd, dit is een geweldige dagtocht.