China 4

Vanuit het prachtige Songtsam hotel hebben we de taxi genomen naar het busstation. Daar moesten we nog even wachten want er was nog geen bus naar Lijiang te bekennen. Hebben we maar even het bord met de vertrektijden uit het hoofd geleerd; het blijft een lastig taaltje dat chinees.

Toen de bus er dan was moesten we constateren dat we wel eens betere bussen hebben gehad, maar ja.

De rit verliep vlekkeloos, hoewel je wel het idee kreeg dat de chaffeur de afgesproken 5 uur die de rit zou duren ook wou volmaken. Flink gassen, gooi 'm in z'n vrij en kijken hoe lang ie uitliep.

Onderweg nog wel een nieuw verkeersbord geleerd: "Foggy Area" en daar was niets aan gelogen. Binnen vijf minuten zag je geen hand meer voor ogen of beter gezegd voor de voorruit. Het was maar goed dat de chauffeur een intuitie had voor naderende tegenliggers want het ging steeds net goed en dat is een hele prestatie zeker als je weet dat de verlichting van de bus uit was; dat spaart weer wat brandstof uit.

Zoals gezegd op de geplande tijd in Lijiang, maar nadat we drie keer de 'hoofdstraat' heen-en-weer waren gelopen en eindelijk het geplande hotel aan de hand van het telefoonnummer wisten te identificeren, bleek deze vol te zitten moesten we voor 1 nachtje uitwijken naar een ander.

Nadat we waren ingecheckt hebben we de prachtige oude stad van Lijiang verkend. Grote straatstenen, kanaaltjes die de stad doorsnijden en prachtige oude houten huisjes.
Klein nadeeltje: CHINEZEN. Je kent het alleen van TV of uit de boeken, een reisleidster die met een vlaggetje voorop loopt en een horde chinezen met hetzelfde petje er achteraan, de meest debiele dingen fotograferend. Maar zoals Obelix al zei: "rare jongens die chinezen"........

Het ergste is natuurlijk dat ze overal voor lopen, op iedere foto komen te staan en elk stukje film bevlekken. Een beetje Volendam in het hoogseizoen, maar dan anders. Laten we het er maar op houden dat iedereen op zijn eigen manier vakantie viert (en dit is natuurlijk echt wel leuk om mee te maken)

De afgelopen nacht hadden we geen gek hotel, maar zondag toch naar het andere hotel overgestapt en deze was niet voor niets Diana's eerste keus: leuk scandinavisch interieur en een badkamer waar het Hilton jaloers op kan zijn (levert weer leuke ideen op voor thuis).
De rest van de zondag kunnen we in 1 woord samenvatten: REGEN! en niet zo'n beetje ook. Deze kleine zondvloed heeft ons ook doen besluiten om de trekking die de volgende dag gepland was niet door te laten gaan. Na wat navragen bij diverse travel agencys werd ons duidelijk dat, behalve het slechte weer de paden dusdanig slecht zouden zijn dat de trekking meer op een survival zou gaan lijken en het is onze vakantie natuurlijk. Bovendien bleek bij het raadplegen van een weer-site dat er de komende dagen dezelfde omstandigheden verwacht werden.

Om de chagrijnigheid van het slechte weer te verdrijven hebben we lekker patat gegeten bij KFC, is ook wel weer eens lekker na 10 dagen chinees.

We hadden nog wel kaartjes op de kop weten te tikken voor een optreden van het in Lijiang wereldberoemde Naxi ensemble dus wij 's-avonds in onze galakleding erheen. Het was een stukje muziek zoals je dat van de chinezen mag verwachten met veel hoge tonen en rare instrumenten. Meest opvallen was nog wel de dirigent die ter verduidelijking steeds een stukje vertelde over de te horen muziek. Hij deed dat in het chinees en het engels en hoorde zichzelf wel erg graag praten. aan het eind van het optreden had hij ongeveer een uur geouwehoerd terwijl we misschien een half uurtje muziek hebben gehoord. Er is zelfs nog een halve pagina aan deze man gewijd in de LonelyPlanet.

Omdat we de Tiger Leaping Gorge toch niet wilden missen hebben we een dagtochtje geboekt naar de meest aanspekende plek in de gorge. Al zou het weer tegenvallen dan was de schade nog te overzien.
De volgende dag naar onze tourbus, waar een stuk of vijf chinezen inzaten. Zeven personen in zo'n grote bus? zouden we...............en ja hoor een paar hotelletjes verder zat de bus vol chinezen en twee kaaskoppen.
En dat de chinezen er zin in hadden bleek al snel, de bus leek op een rijdende kippenren met al dat gekakel en tot overmaat van ramp begon de gids ook nog iets te zingen, hoewel we eerst dachten dat ze vermoord werd, wat een geluid!

Na een korte tussenstop bij een groothandel in dubieuze, chinese, alternatieve geneesmiddelen ging de bus verder naar de gorge.
Daar aangekomen was de lucht steeds verder opengebroken dus dat was een gelukje na de dag van gister.
De gorge is inderdaad prachtig; met bulderend geweld perst het water zich door de smalste gedeelten van deze kloof.
Om half twee moesten we weer terug zijn bij de bus want dan zou de bus vertrekken. Stipt half twee vertrokken we ook en dat kwam al wat vreemd over want meestal heb je toch wel een beetje vertraging. Later bleek waarom, we gingen nl. naar de gratis lunch. Wij hadden op de trail nog wat lekkere gebakken-aardappeltjes-aan-een-stokkie gegeten dus wij lieten de lunch voorbij gaan, maar konden zo wel mooi dit stukje natuurgeweld aanschouwen; 20 chinezen die lunchen, is als varkens waar de trog wordt gevuld. Met veel gesmak, gespuug en geboer was het hele tafereel in 10 minuten alweer voorbij. Wij hadden nog niet eens ons bakkie thee op. We wisten niet dat dit onderdeel ook in de dagtocht was opgenomen, maar dit hadden we natuurlijk nooit willen missen.

Na de lunch had je geen kind meer aan de chinezen, weer in de bus sliepen ze binnen vijf minuten en moesten ze wakker worden gemaakt bij het volgende uitzichtpunt: 'the first bend in the Yangtze river' niet zozeer een mooi plekkie als wel een belangrijke. Stel je eens voor hoe china er uit had gezien als de rivier hier rechtdoor was gegaan en niet afgebogen. Had het deel van china dat nu aan de verdere loop van deze rivier ligt toch een probleem gehad.

Vervolgens terug naar Lijiang waar we na terugkomst besloten om de volgende dag maar fietsen te huren nu het weer zo was opgeknapt.

Vanochtend dus de twee mountainbikes opgehaald en ons in het chinese verkeer gestort. Dit gaat het beste als je net zo rijdt als zij; niet veel aan regels denken, maar met de meute mee.
Eerst naar het Black Dragon Pool park, een echt zondagsuitje. Je kunt het vergelijken met de grote vijver in Berg en Bos, maar dan met allerlei leuke chinese paviljoentjes. Hierna zijn we doorgreden naar Baisha, een klein dorpje waar men het moet hebben van wat kleinschalige landbouw en later zagen we dat daar de toeristenindustrie aan is toegevoegd. Hier hebben we geluncht en vervolgens met een al aardig gevorderde zadelpijn weer teruggefietst naar Lijiang. Daar aangekomen was de zadelpijn nog wat verergerd en was er bovendien een verbrande neus bij gekomen want het is vandaag een heerlijke dag geweest met veel zon.