China 9

De nachtbus vanuit Yangshuo vertrok mooi op tijd. Een chinese nachtbus ziet er toch weer heel anders uit dan die in India. Werden we daar, als twee kevers in een luciferdoosje heen-en-weer geschud, hier zijn er in zo'n bus 3 rijen bedden (2 lagen boven elkaar) en heb je dus allemaal je eigen bed, of eigenlijk bedje want dat is zo'n 175cm bij 50 cm. Ken net!
We hoopten op betere wegen dan in China en dat was ook zo, maar niet al te veel beter; van slapen is niet veel gekomen.
Zoals we in onze vorige mail al meldden zouden we de eerste boot net kunnen halen, nou die hebben we op een haar na gemist of eigenlijk op een staalkabel na, want de bus was 2 uur(!) later in Guangzhou dan ons verteld was. Dat werd een behoorlijke wachttijd voor de middag-boot.
Om in de haven te komen was overigens ook nog aardig lastig; pas de vierde taxichauffeur die we aanhielden wist waar we moesten zijn. Uiteindelijk zijn we met de middagboot op weg naar HongKong gegaan.
Voordat je de boot opgaat wordt je visum gestempeld dus kun je niet meer terug naar China; dit was dus onze China-vakantie. Op naar HongKong.
De ontvangst in de Victoria haven van HongKong was boven verwachting. Ze hadden alle lichtjes die ze konden vinden aangedaan en de menigte die ons stond op te wachten aan de kade was uitzinnig. De lasershows vanaf de wolkenkrabbers waren toch een beetje te veel van het goede.
We zijn snel naar ons hotel gegaan en ook dat maakte weer wat goed. Het is een prachtig hotel dat centraal ligt, net gerenoveerd is en een heerlijke (bad)kamer heeft. Wat ons betreft ***** waard. Pak je aantekeningenboekje er maar weer bij en schrijf op: BP International House (je weet maar nooit).
Omdat we een dag eerder in HK aankwamen moesten we nog wel even een nachtje bijboeken en dat mocht geen probleem zijn met 535 kamers.................. Dat liep anders; het was zaterdagavond en dan stroomt HongKong vol. Wij ons zieligste gezicht opgezet en uiteindelijk konden we voor het volledige tarief plus 10% de kamer ook zaterdagnacht hebben. Die kamer bevond zich dan wel op de 21e verdieping en zo hoort het ook in HongKong.
Zondag zijn we als eerste naar HongKong eiland gegaan. Met de Star ferry voor maar 20 cent naar de overkant. Topattractie is de Victoria peak waar je met een kabeltram naar toe kunt. Vanaf Victoria peak heb je een prachtig uitzicht op HongKong eiland en het tegenoverliggende Kowloon waar ons hotel zich bevindt. Na Victoriapeak zijn we naar de Man Mo tempel gegaan. Een klein boedistisch tempeltje in het hart van HongKong. Grappig gezicht met al die wolkenkrabbers op de achtergrond. Hierna met het langste roltrappen-stelsel ter wereld naar de mid-levels. Onderweg bedachten we ons wel dat de roltrappen alleen maar omhoog gaan dus dat werd nog een hele wandeling naar beneden.

Tussen de middag lekker geluncht bij Deli France. Het is ongelooflijk maar op elke hoek van de straat zit wel een filiaal van een grote voedselketen. Is het geen Deli France dan wel een McD of een KFC of Pizzahut. Zo kom je toch weer aan je dagelijkse portie vitaminen.......
's-Middags zijn we met een dubbeldekker naar het havenplaatsje Aberdeen gegaan waarna het tijd werd om voor de tweede keer vandaag naar Victoriapeak te gaan, dit keer by night. Het uitzicht met nachtverlichting moet je gezien hebben. Daarna terug naar ons hotel. Wederom met de Star ferry. Het viel ons op dat de lichtshow waarmee wij gisteren onthaald zijn weer werd opgevoerd. We hebben het vermoeden dat het gisteren dan ook niet speciaal voor ons is geweest.
In Kowloon hebben we heerlijk gegeten bij het Hardrock cafe. Onder het genot van live muziek van de Red Hot Chili Peppers werd het zo nog een romantisch avondje........
Maandag na het ontbijt stond er op het bord met de weersverwachting in de lobby dat het een regenachtige dag zou gaan worden. Dat zou dus shoppen worden. Toen we even later buiten liepen en weer eens naar boven staarden (want je doet niet anders in HongKong) hadden we het idee dat het met die regen wel eens mee kon vallen. Wij terug naar het hotel, camera's gehaald en naar het metrostation. We zouden naar Lantau eiland gaan om daar de enorme buddha en bijbehorend klooster te gaan bekijken.
De nieuw uitziende metro in HongKong bracht ons in een klein uurtje bij het eindstation waar we overstapten op de bus. Deze had er drie kwartier voor nodig om het laatste stukje naar het klooster en buddha af te leggen (ongeveer dezelfde tijd die wij er lopend over zouden hebben gedaan).
Een enorme trap leidt naar de enorme bronzen buddha: 26,5 meter hoog en inclusief voet torent deze dikbuik zelfs 36 meter boven het landschap uit. Het klooster ziet er verlaten uit maar je kunt hier lunchen met de monnikken dus helemaal verlaten is het niet.
Met het weer hadden we het helemaal bij het juiste eind; de zon was zelfs regelmatig te zien geweest. Een uurtje hebben we hier ongeveer rondgehangen voordat we met bus en metro terug zijn gegaan naar het hotel, of eigenlijk door naar Tsim Sha Tsui de promenade van HongKong inclusief een stuk Walk of Fame waar beroemde chinese artiesten hun handen in het cement hebben gedrukt.
Het meest hebben we hier toch weer genoten van de skyline van HongKong eiland; dit blijft boeien.
's-Avonds zijn we 'Kowloon bij nacht' gaan verkennen. Door de enorme hoeveelheid neonreclame lijkt het hier een grote kermis. We zijn eerst met de metro drie stationnetjes noordelijk gereden en van daar weer terug gewandeld langs de vele soorten markten die ze hier kennen. Een bloemenmarkt waar de je onder andere prachtig per stuk verpakte tulpen of veel te ver uitgebloeide lelies kunt kopen, de goudvismarkt waar de vissen al in een plastic zakje aan de muur hangen; je kunt ze zo meenemen en de vrouwenmarkt die eigenlijk niet meer alleen een vrouwenmarkt is maar waar alles wordt aangeboden wat geldt oplevert.
Onderweg een bakkie koffie bij Starbuck's en daarna door naar het hotel; de benen hadden wel wat rust verdiend.
Vanochtend was het zwaar bewolkt boven HongKong. Komt goed uit, want vandaag moest er nog een beetje geshopt worden. In HongKong zijn zoveel winkelcentra dat je bijna niet weet waar je moet beginnen. Wat de prijzen betreft valt het allemaal een beetje tegen, niet zoveel goedkoper dan in Nederland, maar de markt met nep-produkten is onuitputtelijk en je kunt jezelf helemaal te buiten gaan. Na, in de ochtend de winkels in Kowloon te hebben afgelopen zijn we vanmiddag naar HongKong eiland geweest en hebben 's-avonds aan de haven ons laatste avondmaal gehad.
Het jaarlijkse uitje zit er weer op, snik! Morgen om 09:15 uur met de shuttlebus naar het vliegveld en dan moeten we ons ruim twaalf uur zien te vermaken op vlucht KL888, aankomst 17:50 uur.

China 8

Het is erg warm in Yangshuo. Net alsof er de hele dag een klamme deken over je hangt. Goed, we klagen niet want we kunnen eindelijk de Teva's aan.
Dinsdagavond hebben we ons toch maar over laten halen om woensdag-middag een boottochtje te gaan maken. Is ook wel een beetje een must-do ding in Yangshuo.
Woensdag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we om half negen gaan ontbijten. We hebben weer een waanzig goede tent gevonden. Het ontbijt is bijna net zo uitgebreid als het ontbijt dat Diana elke zondag op bed krijgt. Schrijf maar op 'Green Lotus Cafe', als je hier bent moet je hier gaan ontbijten (en lunchen en dineren). Lopen we een beetje te slenteren in Yangshuo en wie komen we weer tegen? Inderdaad, poolse Ewa en slowaakse reisgenoot. Deze twee komen we al vanaf Tagong zo nu en dan tegen, ondanks dat onze routes niet gelijk zijn. Erg leuk om hun ervaringen weer te horen.
's-Middags zijn we met een lokaal busje naar Xingping gegaan vanwaar de boot zou vertrekken. Het water stond erg laag in de rivier maar gelukkig voor deze kleine bootjes geen probleem. De omgeving is wederom fascinerend. Een grote verzameling pukkels in het landschap vormt het karstgebergte. Vanaf de rivier bezien nog indruk-wekkender. Helaas twee chinezen op de boot die dachten dat ze op de Titanic zaten. Als DiCaprio en Winsletje hingen ze voor op de boot; geen fraai gezicht op de foto's natuurlijk, dus moesten we ze af en toe vriendelijk vragen op te rotten, zodat wij onze verzameling shotjes van de Li rivier en omliggend karstgebergte konden maken.
We hebben de tickets voor ons vervoer naar HongKong geregeld, althans dat hopen we want we kunnen ze morgenavond ophalen. Omdat het laagseizoen is, kunnen we niet met de dagbus naar Guangzhou. We gaan dus met de slaapbus, maar verwachten meer comfort als destijds in India omdat de wegen hier veel beter zijn. Van Guangzhou gaan we met een hovercraft naar HongKong. De aansluiting van de bus op de hovercraft is krap, dus laten we hopen dat we dat gaan redden.
Donderdag hebben we weer fietsen gehuurd en zijn naar Moonhill gegaan. Een vreemde karst-pukkel die beter omschreven had kunnen worden als The Arch of zoiets want daar lijkt het meer op.Via 1200 treden (volgens LP) kon je naar boven en met 30+ graden viel dat niet mee. Gelukkig liep er een zwerm vrouwtjes met koelboxen mee naar boven, dus drank genoeg. Het uitzicht boven was formidabel, hoewel je hier nooit echt verre uitzichten hebt; het is altijd wat mistig. Na deze inspanning zijn we via een stoffig weggetje naar de Yulong rivier gereden waar we ons met een bamboevlot stroomafwaarts hebben laten drijven. Na een uurtje kwamen we weer bij de weg uit en zijn vervolgens weer op de fiets gesprongen en omdat we alle topattracties van Yangshuo hadden afgevinkt, zijn we rustig teruggefietst naar het dorp waar we een welverdiende lunch hebben genomen. De rest van de dag een beetje door Yangshuo geslenterd en 's-avonds de kaartjes voor de boot opgehaald.

Vandaag regent het en zo af en toe met bakken tegelijk. Moeten we onze resterende tijd hier maar met wat prullaria shoppen door zien te komen.Vanavond om half tien worden we opgehaald bij het hotel en gaan we op weg naar HongKong.

China 7

Het 'diner' ter gegelgenheid van de verjaardag van Kris was erg gezellig; het beste in Yuanyang zeggen ze. Een stuk of 6 gerechten 3 halve liters erbij en dat alles voor nog een 7 euro en volgens ons was de hond die vanmiddag gevild werd niet bij ons in de schaaltjes terecht gekomen.

Vrijdag weer een hele rit terug naar Kunming, zeker als je weet dat vergeten waren onze benen er af te schroeven; eigenlijk te klein voor zo'n rit dat mini minibusje, maar goed geen trombose opgelopen dus eind goed al goed, althans..............

Nadat we onze bagage op de kamer hadden gezet, even met de agency gebeld die onze treintickets zou verzorgen. Vriendelijke man aan de lijn die vertelde dat ze binnen tien minuten in het hotel zouden worden afgeleverd. Ik zei dat we in kamer 721 zaten dus we zouden gebeld worden als ze arriveerden.

Een paar minuten later een telefoontje, mannetje was gearriveerd en zou ze even naar de kamer komen brengen. Kort daarop wordt aangebeld en het 'jochie' haalt een envelop uit zijn tas en overhandigd de treintickets. "Oh ja" zei hij "het is een andere trein geworden. Jullie vertrekken nu om 15:30 en komen morgen om 18:00 uur aan in Guilin"

Snel rekenen, dat is bijna 26,5 uur ipv de 20,5 uur van de trein die wij geboekt hadden. Daar hadden we geen zin in, treinen is leuk maar ook weer geen hobby van ons; 20,5 is al veel en nu komen er vrolijk weer 6 uur bij. Wij moeten nog door naar Longsheng en Ping An en dat gaan we dan niet meer redden. Hij probeerde uit te leggen dat hij er niets aan kon doen en belde de manager. Wat heen en weer gebrabbel en hij zou zo weer teruggebeld worden.
Inderdaad werd hij even later teruggebeld, maar het werd ons niet duidelijk wat het probleem was. Opnieuw de manager gebeld, die aangaf dat hij naar het hotel zou komen.

Ondertussen waren we naar de lobby gegaan en zagen Eva voorbij lopen. Dat kwam goed uit, want zij had de tickets natuurlijk geboekt en kon misschien helpen.
Toen de manager arriveerde vertelde hij dat de schema's per 1 november waren veranderd. De trein die wij hadden geboekt ging nu om de dag.
De trein die zij voor ons geselekteerd hadden vonden we helemaal niks dus we wilden een alternatief.

Na veel onderhandelen zijn we er eindelijk uitgekomen. Wij zouden een trein nemen die pas om 21:00 zou vertrekken en om 16:00 uur in Guilin aan zou komen, als extraatje heeft Diana nog vervoer per prive auto naar Ping An uit de onderhandeleingen gesleept. Waren we er uiteindelijk niet slechter van geworden.

Nu hadden we de hele zaterdag nog ter beschikking in Kunming en kwam ons alternatieve tochtje naar het Stone Forrest bij Shilin in beeld. Nog even gauw een tripje geboekt en dan wat eten.

's-Avonds hebben we samen met Eva bij Salvador's gegeten, een bar/restaurant waar Kris, onze amerikaanse gids eigenaar van is. Het zag er allemaal erg on-chinees uit maar het was heel gezellig en na een lekkere White Russian die Kris ons tijdens de tour al steeds had aanbevolen gingen we tegen middernacht naar bed.

Zaterdag dus weer bijtijds op omdat we naar het Stone Forrest zouden gaan. Je raadt het natuurlijk al, met een mini minibus; dit keer zelfs met zes personen, een absoluut record.

Het was een prachtige dag vandaag en na twee uur hobbelen waren we op de plaats van bestemming. het was weer zo'n attractie waar de chinezen als mieren rond hun hoop kruipen, maar ondanks dat was het zeker de moeite waad. Prachtige karst-formaties die op een betrekkelijk klein oppervlak een woud van steen vormen.
Hier hebben we een paar uur heerlijk rondgewandeld, waarbij we probeerden zo min mogelijk chinezen tegen te komen (misshien een leuk thema voor een nieuw computerspel) en dat is aardig gelukt.
Om drie uur zouden we terug naar Kunming en na het lappen van 5 yuan persoon hebben we terug de snelle route over de expresseway kunnen nemen, dat scheelde een hoop gehobbel.

Ter voorbereiding op de lange treintocht hebben we eerst verantwoord gegeten bij Mama Fu en om 19:30 uur gingen we met de taxi naar het station.

Het is allemaal bijzonder goed geregeld op de stations in China. Het splinternieuwe stationsgebouw in Kunming kom je alleen binnen met een treinticket en hier wordt de bagage met rontgen gecontroleerd.
Vervolgens wachten tot de hekken open gaan zodat je naar het perron kunt. Verliep allemaal erg soepel en klokslag 20:51 uur vertrok onze trein.
Tot onze verbazing waren we slechts met z'n tween in de coupe, maar dat kon gedurende de nacht nog veranderen.

Om 3 uur 's-nachts kwam er inderdaad een ouder chinees echtpaar binnen stuiteren. Gelukkig hebben we er verder die nacht weinig last van gehad; geen gesnurk of gespuug.

's-Ochtends waren de oudjes al vroeg weer wakker zodat ons plan om een lekker stuk van de dag weg te slapen in duigen viel. De zondag hebben we verder doorgebracht met lezen, muziek luisteren, lezen en naar buiten staren.

Om 15:05 arriveerden we al op Guilin train station; ruim een half uur te vroeg dus, maar omdat de trein niet eerder op z'n perron op Guilin north station terecht kon, moesten we nog wat rondhangen.
Onze transfer naar Ping An was netjes op tijd en na twee uur tuffen in een Volkswagen Santana waren we op onze bestemming. Onze bagage hebben we door lokale vrouwtjes naar boven laten slepen want daar hadden we geen zin meer in, die 20 minuten klimmen.

Maandag gingen we voortvarend op pad. We zouden wel even de twee vieuwpoints doen. De trappen omhoog hadden we een beetje onderschat, want om elf uur konden we onze t-shirts wel uitwringen en hadden we alleen vieuwpoint 1 nog maar gehad.

Het uitzicht was hier fantastisch. Ping An zie je mooi liggen tegen de heuvel aan en tussen de rijstterrassen. Na wat ge-o-h-d te hebben met een paar Yao vrouwen, die hun haar zo lang hebben dat het op de enkels hangt, gingen we op weg naar vieuwpoint 2. Dit was een wat makkelijker loopje, maar de uitzichten ook weer erg de mooi.

's-Middags hebben we heerlijk op het terras bij het hotel gezeten. Ze hadden van bamboe gemaakte ligstoelen en zo hebben we nog wat aan onze kleur kunnen werken.

Vandaag met een paar fantastische acties, met drie bussen naar Yangshuo gereisd. De eerste bus sprongen we nog voor de eindbestemming Longsheng uit omdat er uit tegengestelde richting een bus kwam met onze bestemming Guilin en in Guilin stond de bus naar Yangshuo al te wachten dus moesten we daar ook weer snel in springen. Deze laatste bus heeft nog wel vijftig minuten door Guilin gereden om zoveel mogelijk passagiers op te pikken, maar ja, zo gaat dat hier.
De chauffeur in de deze laatste bus vond de video die werd afgespeeld in de bus zo goed dat hij erg zijn best deed zoveel mogelijk mee te krijgen. Of dat nou echt veilig is.........

De komende dagen gaan we rustig aan doen in Yangshuo. Het is hier nl. tropisch warm.

China 6

Zoals jullie weten zaten we in Dali toen we de laatste mail verstuurden. Daar hebben we maandag de expresse bus genomen naar Kunming. Dit keer was het echt expresse want binnen de verwachte vijf uur waren we op de plaats van bestemming.

Kunming is een grote stad met zo'n 4 miljoen inwoners, maar met weinig aantrekkelijke bezienswaardigheden. Voor ons is dit de uitvalsbasis naar Yuanyang, de plek met de mooiste rijstterrassen ter wereld (dat vinden ze zelf in ieder geval).

We zouden deze trip een gast hebben; Eva van Passaat Verre Reizen, waar we een deel van onze reis hebben geboekt is toevallig in de buurt en wilde dit deel van China graag zelf een keer zien.

Dinsdagochtend negen uur zouden we worden opgehaald. Eva kwam net met de trein uit oostelijker regionen en net nadat zij binnen was kwam Kris onze gids binnen. Kris is Amerikaan maar woont en werkt al 4 jaar in China.

We stappen in zo'n mini minibus waar we in de vorige aflevering al kennis mee hadden gemaakt en gaan op weg.
Eerst even tanken natuurlijk want daar had de chauffeur gisteren natuurlijk niet aan gedacht....
Weer snel op weg, maar even later stonden we al in de file; net Hoevelaken tijdens de maandagochtend spits.

Na even wat uitlaatgassen te hebben gesnoven gaan we dan in volle vaart verder. De (tol-)wegen zijn hier goed en we schieten lekker op.
Het was wat mistig vandaag maar de zon deed z'n uiterste best om er door te breken.
Het is 4 uur naar Tonghai een mongools dorpje in Yunnan.
Ondanks de file zijn we al om half twaalf in Tonghai. We hebben er en uurtje rondgelopen, maar er was weinig leven. Waarschijnlijk aan het werk.
Niet iedereen heeft nu vakantie natuurlijk.
We hebben hier ook geluncht, een beetje nasi en wat thee voor het mooie bedrag van 80 cent. Dit was inclusief de servetten want die stonden apart op de rekening.

Het was nu nog 6o km naar Jianshui en dan nog 100 km naar Yuanyang. Het bleef mistig het leek er op dat de zon het toch niet ging redden.

Bij Jianshui was het gedaan met de goede wegen en gingen we slingerend de heuvels in. Na een uurtje was het laatste asfalt ook nog eens op en werd het dus slingerend en hobbelend. De omgeving is trouwens erg mooi; rijstterrassen lagen overal tegen de heuvels aan en het kleine beetje zon glinsterde in het water dat er in staat.

Toen, op nog geen 10 km van Yuanyang verwijderd, stond er een groot blauw bord aan de kant van de weg. Het enige wat wij konden lezen was 2005 09 10 en 2005 11 11. Nog geen vijftig meter verder was de weg bezaaid met grote stenen. Deed toch weer een beetje denken aan het bergweggetje net buiten La Paz vorig jaar. Dit keer geen bivakmutsen, maar vriendelijke arbeiders die uitlegden dat de weg nog zeker tot 11 november gesloten zou zijn; dat stond natuurlijk op dat blauwe bord! Hadden ze dat bord in Jianshui neergezet hadden we een alternatieve route kunnen nemen. Nee, zo werkt dat niet in China.

Kris vroeg nog aan de arbeiders of het mogelijk was te voet verder te gaan, maar het antwoord echode uit het dal. Met een enorme knal was weer een stuk rots opgeblazen. Duidelijk te gevaarlijk om dat laatste stuk te lopen.

Zat maar 1 ding op: TERUG! Twee uur hobbelen en slingeren terug plus nog een toegift via een alternatieve route. In plaats van vijf uur in Yuanyang werd het half tien!! Ach er is 's-avonds toch niet veel te doen........
Nog even snel wat gegeten in een minimalistisch ingerichte eetgelegenheid (ze kweekten er schimmels op de muur) en naar bed, morgen naar een lokale markt en de rijstterrassen.

Woensdag vertrokken we om negen uur. we zouden naar Niu Jiu Zhai gaan en zoals de naam al doet vermoeden is dat een erg klein landelijk dorpje. Over een weggetje dat doet denken aan Paris-Roubaix reden we op deze prachtige ochtend naar onze eerste bestemming. Bij de enige splitsing gingen we linksaf en na nog ruim een half uur waren we bij het dorp; het verkeerde dorp danwel. Daar waar de chauffeur linksaf ging had het natuurlijk rechtsaf moeten zijn. Dus weer hetzelfde ritueel als gisteren: terug hobbelen naar de splitsing, daar alsnog de goed kant op en nog een half uurtje hobbelen.

De beloning die we voor dit gehobbel kregen was prachtig. Een klein dorpje dat volledig werd ingenomen door een markt. Van heinde en ver waren kleurrijk geklede vrouwen (Hani) hier naartoe gekomen en het was een drukte van belang. Lastig fotograferen en filmen natuurlijk, maar soms vergat je dat gewoon omdat het zo adembenemd mooi was. Er liepen hier ook veel meer vrouwen in die prachtige kledij dan op de grote Yi markt bij Dali een paar dagen geleden.

We hebben hier zo'n anderhalf uur rondgelopen en toen we 'door de kleuren de minderheden niet meer zagen' zijn we met de mini minibus naar de rijstterrassen gereden.
De gidsen hebben niets teveel gezegd. De rijstterrassen hier zijn prachtig en enorm groot. Die groothoek converter had ik niet voor niets gekocht. Zo ver je kunt kijken zie je de rijstterrassen als legpuzels tegen de heuvels aangekleefd liggen en met de uitbundige zon van vandaag was dat oogverblindend. Over de zon gesproken, het was een prachtige dag met zo'n 25 graden. Misschien wel de mooiste tot dusver.

Bij een ietwat toeritisch uitkijkpunt zijn we met een lokaal vrouwtje nog een stuk naar beneden gewandeld. Daar was een uitstekende rots vanwaar je een nog mooier uitzicht had.
Al met al een prachtige dag waar de geheugenkaart en filmband weer behoorlijk te lijden hebben gehad. Kon haast niet beter morgen.

Het is donderdag 3 november en oma P. is jarig. Als wij met onze mini minibus al weer op pad zijn, zal zij waarschijnlijk nog niet gemerkt hebben van haar verjaardag.

Vandaag opnieuw een markt en Kris heeft nog even gebeld met Henriette in Dali om het programma te bespreken.
De markt van vandaag is wat dichter bij 'huis'. We zijn dus ook vroeger dan gisteren op de markt. Overal zijn ze nog aan het opbouwen. Er is vanochtend wederom geen toerist te zien.
Het is bijna ongelooflijk, maar zo te zien loopt hier iedere vrouw in die prachtige kleurige kleding; nog authentieker dan gisteren.

Op speciaal verzoek van Eva spraken we af over 2 uur weer bij de mini minibus te zijn. Het was maar goed dat we hier zoveel tijd hebben uitgetrokken.
De 'hoofdstraat' was een in en grote langgerekte markt omgetoverd en omdat het hier rustiger was dan gisteren kon je nog beter de handel volgen.

Nadat we in een lokaal restaurantje aan deze hoofdstraat hadden geluncht gingen we op weg om vanaf een andere lokatie de rijstterrassen te bewonderen. Helaas werkten de wolken niet mee want zo gauw wij onze posities hadden ingenomen kwam er een wolk die de terrassen bedekte.
Om toch alles op alles te zetten zijn we via kleine paadjes en over de opstaande randen van de rijstterrassen het dal ingeglibberd. Uiteindelijk verloren we deze slag toch van meneer wolk en besloten we terug te gaan naar Yuanyang. We hadden Ping An ook nog dus.............

Na terugkomst in Yuanyang heben we even met oma gebeld om haar te feliciteren met haar 91e! verjaardag. Daarna nog even naar een internetcafe. Zelfs in deze uithoek van China zijn de wonderen der techniek al aanwezig.

Kris is vandaag ook jarig en we gaan daarom vanavond met z'n allen lekker uit eten.
Na het internetten lopen we nog even door de winkelstraat van Yuanyang als we daar een dode hond over een soort omgeslagen rollator zonder wieltjes zien liggen. Al netjes van de overtollige haren ontdaan krijgt hij zijn laatste wasbeurt. Als dat maar niet voor ons diner is.............

China 5

Het avontuur in China gaat verder met de expresse bus naar Dali (geen familie van Salvador overigens).
De naam doet vermoeden dat het met zo'n bus allemaal extra snel gaat, maar nog geen tien minuten verwijderd van Dali was er een lunchbreak die bijna een uur ging duren. Jammer maar helaas.
Zoals gezegd tien minuten na deze lunchstop werden we aan de grote weg uit de bus gedumpt en moesten we met alternatief vervoer de laatste kilometer naar Dali afleggen. Gelukkig was de lokale vervoersonderneming daar goed op ingesprongen en de paard-en-wagen stond al klaar om ons naar het hotel te brengen.

Zoals Menno en Roely kunnen beamen is het hotel waar we hier logeren bijzonder comfortabel en sfeervol. Jim's hotel is de perfecte uitvalsbasis voor Dali e.o.
De franse manager van het hotel bracht ons naar de kamer en met een accent dat aan Crabtree ('Allo Allo') doet denken zij hij, toen hij onze deur open deed "in zu reum noxt deur sloeps ze dotch swumming chompioen, mayboe yu can osk hur autogruph" wij dachten gelijk dat moet dan Inge de Bruin zijn, maar misschien hadden we hem niet goed verstaan.

Spullen op de kamer gedumpt en naar het centrum van Dali gelopen. Leuk stadje en lekker rustig, vergeleken met Lijiang. Eerst maar een terrasje uitgezocht en een klein potje bier en een orange-jus gepakt. Toen we daar heerlijk in het zonnetje zaten te genieten van alles dat langs slentert, stond onze poolse vriendin Ewa ineens aan onze tafel. We hebben haar en haar sloveense reispartner in de eerste week van onze vakantie ontmoet en onze paden kruisen steeds. Ze schoof aan en we praten even bij.

Terwijl we daar zaten was er wat commotie aan het eind van de straat. Toen we goed keken zagen we een gozer met een hele vreemde bontmuts zo leek het. Toen de menigte dichterbij kwam zagen we dat het de geluidsman van de filmcrew was waar Inge de Bruin mee op stap was. Ze gingen onze tafel voorbij en aan het andere einde van de straat werd een shoot opgenomen. Ze had zich goed aangepast aan de lokale bevolking: lang blond haar, fleurig bloesje, een lichte strakke spijkerbroek en zilveren schoentjes.
Diana rende er nog even heen om een paar foto's te nemen en na afloop van de shoot kwam de hele stoet weer langs onze tafel, die kans greep ik om ook een paar seconden film op te nemen. In het voorbijgaan bedankte ik haar voor het gastoptreden voor mijn film, waarna ze verbaasd omkeek en glimlachte.
Nadat de zon onderging zijn we op aanraden van Ewa gaan eten in een restaurantje met een houtoven en het eten hier is super.
's-Avonds in het hotel liepen we Inge nog twee keer tegen het lijf en dat was ook voor het laatst want de volgende ochtend was ze al vroeg verdwenen.

Wij hadden voor de volgende dag niets gepland en zouden wel zien. Wat we zagen was regen dus hebben we ons bezig gehouden met een klusje dat ook altijd weer moet gebeuren: kaartjes schrijven.

Het bleek een hele opgaaf te zijn om kaarten te vinden in Dali. Uiteindelijk vonden we een klein winkeltje met een vriendelijk mannetje van wie wij zijn collectie met kaarten mochten misbruiken. We hebben nl. van de setjes van 10 kaarten alleen de leuke geselecteerd en die gekocht. Hopen voor hem dat er ooit een toerist komt die het restant leuk vindt.
Hierna naar het postkantoor voor de postzegels. Weer een belevenis op zich. Het bleek dat het niet echt noodzakelijk is om te kunnen rekenen als je bij een chinees postkantoor werkt. Misschien een leuk raadseltje voor iedereen.
We moeten voor 40 kaarten postzegels hebben en op elke kaart moet 4,5 Yuan aan postzegels. Er zijn postzegels beschikbaar van 2 Yuan en 0,5 Yuan. Wat moeten wij meekrijgen?
De twee dames van het postkantoor tezamen met hun calculator deden er bijna een kwartier over om dit raadseltje op te lossen. En jullie?

Daarna maar even terug gegaan naar het hotel en daar heeft Diana de kaarten geschreven, ik heb later de postzegels gelikt.

We hadden alle vertrouwen in het weer van de volgende dag dus boekten we nog even een tochtje om het meer. We zouden samen met 3 Australiers zijn.

Later bedachten we ons waarom het zo'n regenachtige dag was; we waren nl. 19 dagen onderweg en dus op de helft van onze vakantie. Vanaf nu zou het aantal resterende vakantiedagen kleiner zijn dan het aantal dat we gehad hadden. Heel China huilde mee!

De volgende dag om half negen naar het reisburootje voor onze tocht. De Australiers bleken toch te zijn afgehaakt dus we hadden het minibusje alleen, of eigenlijk een mini minibus want als je instapte moest je eerst je onderbenen afschroeven en je hoofd onder de arm nemen. Dit soort busjes zijn handig in de stad, je stopt 'm zo in je binnenzak en je hoeft geen parkeergeld te betalen. Als je er een koptelefoon bijneemt is het nog een MP3 speler ook.

We gingen op weg naar onze eerste stop het plaatsje Xizhou. Er was hier een prachtige lokale markt aan de gang waar je weer van alles kon kopen. De gegrilde varkenshuid zag er heerlijk uit, maar het was nog vroeg dus misschien later.

Hierna naar een plaatsje dat beroemd was om zijn speciaal geverfde doeken, lijkt een beetje op batikken. Al gauw bleek dat het vnl. te doen was om het verkopen van zo'n doekie en we vonden dat toch niet echt bij ons interieur passen. Terug naar de mini minibus dus.

Vervolgens verder om het meer. Je ziet zo pas goed hoe groot dit meer eigenlijk is.
Onze volgende stop was voor de lunch waarna het door ging naar het kleinste eilandje met bebouwing dat wij ooit gezien hebben, leuk plaatje natuurlijk.

Een paar kilometer verderop hadden we geluk want er waren net twee bootjes met aalscholver-vissers terug gekomen. Een apart gezicht al die zwarte vogels op de rand van de boot. De beestjes hadden weer aardig wat gevangen voor de vissers en onze chauffer en gids kochten gelijk een kilootje (zonder uitjes).
De vogels krijgen een touwtje om de nek zodat ze de vis die ze vangen niet kunnen doorslikken en zo af en toe worden de vogels dan beloond met een klein visje.

Als laatste gingen we nog met een lokale veerboot (mag de naam boot eigenlijk eigenlijk niet hebben) zittend tussen de graan, eieren, vis en lokale bevolking naar een groter eiland voor een korte toer aldaar.
Rond een uur of 6 hadden we onze 'tour de Erhaimeer' er opzitten en hadden we weer veel mooie dingen gezien en beleefd. Een goede maaltijd ging er wel in waarna we nog een afzakkertje hebben genomen in het hotel. We hadden geluk gehad vandaag met het weer.

De volgende dag besloten we om de Drie Pagodes te bezoeken. We zijn erheen gewandeld want het is maar een paar kilometer van Dali.
Ze stonden er prachtig bij tegen de blauwe achtergrond, want de dag was weer stralend begonnen. Ook hier stikte het weer van de chinese tourgroepen, blijkbaar moet je dit ook gezien hebben als chinees.

Na een paar uurtjes over dit fraaie complex te hebben gewandeld gingen we terug naar Dali, we besloten weer eens voor paard-en-wagen te kiezen. Toen de ruiter ons afleverde in Dali probeerde hij ons nog af te zetten voor een paar cent, maar daar trapten we niet in want we willen het ook niet verpesten voor de toeristen na ons. De man keek ons wel verontwaardigd na.
's-Middags zijn we met de lokale bus naar het meer gereden, als haringen in de ton stonden we tegen elkaar aan gedrukt totdat de chauffeur er genoeg van had en zonder pardon alle scholieren uit de bus zette; dat luchtte op.

Bij het meer hebben we wat rondgelopen, maar de lucht begon weer te betrekken dus we zijn maar weer op de bus gesprongen terug naar Dali. In Dali maar weer eens geld gepind, want ondanks het prijsnivo in China raakt het toch een keertje op en daarna weer naar ons favoriete terras.

's-Avonds weer heerlijk gegeten; het is een beetje saai, maar we hebben in Dali al vier keer bij dit restaurantje gegeten (het restaurantje heet Stella voor het geval je in de buurt bent). Je kunt er van alles krijgen en het kost bijna niets. Deze keer hadden we spaghetti en encheladas, natuurlijk wat drinken erbij en dat voor het lieve sommetje van 3,5 euro. Je snapt niet die chinezen zo slank kunnen blijven.

Vandaag al weer onze laatste dag in Dali. We zouden een tocht maken naar een grote Yi markt die slechts drie keer per maand plaatsvindt. De eigenaar van het hotel, met de tibetaanse naam Jim, zou onze gids zijn en volgens hem was het de beste dagtocht van China.

Eerst naar een wiskhy stokerij. We waren daar al om elf en omdat het tegen onze principes is om voor twaalf aan de alcohol te gaan, hebben we dit rondje laten schieten. Een flesje jonge wiskhy van een halve liter kost hier trouwens 2 yuan, dat is maar liefst 20 eurocent.
Daarna naar en behoorlijk leegstaande boedistische tempel. De lokatie was prachtig temidden van de rijstvelden, maar er was niet veel te doen.
Eindelijk ging we dan naar ons hoofddoel van deze tocht: de Yi markt. Dit hadden we niet voor niets geboekt, wat een grote, levendige markt je kwam ogen tekort. Bijna twee uur hebben we hier rondgeslenterd de lokale handel aanschouwend.
Na deze orgie van kleur en geluid hebben we een van uitgebreide lunch genoten.

We waren het bijna vergeten, maar we zouden 's-middags ook nog een wandeling gaan maken en hoewel het ons om de markt ging, was dit zeker zo mooi. De wandeling ging tussen goudgele rijstterrassen en door kleine dorpjes waar geen toerist komt. Jim had 's-ochtends niets teveel gezegd, dit is een geweldige dagtocht.

China 4

Vanuit het prachtige Songtsam hotel hebben we de taxi genomen naar het busstation. Daar moesten we nog even wachten want er was nog geen bus naar Lijiang te bekennen. Hebben we maar even het bord met de vertrektijden uit het hoofd geleerd; het blijft een lastig taaltje dat chinees.

Toen de bus er dan was moesten we constateren dat we wel eens betere bussen hebben gehad, maar ja.

De rit verliep vlekkeloos, hoewel je wel het idee kreeg dat de chaffeur de afgesproken 5 uur die de rit zou duren ook wou volmaken. Flink gassen, gooi 'm in z'n vrij en kijken hoe lang ie uitliep.

Onderweg nog wel een nieuw verkeersbord geleerd: "Foggy Area" en daar was niets aan gelogen. Binnen vijf minuten zag je geen hand meer voor ogen of beter gezegd voor de voorruit. Het was maar goed dat de chauffeur een intuitie had voor naderende tegenliggers want het ging steeds net goed en dat is een hele prestatie zeker als je weet dat de verlichting van de bus uit was; dat spaart weer wat brandstof uit.

Zoals gezegd op de geplande tijd in Lijiang, maar nadat we drie keer de 'hoofdstraat' heen-en-weer waren gelopen en eindelijk het geplande hotel aan de hand van het telefoonnummer wisten te identificeren, bleek deze vol te zitten moesten we voor 1 nachtje uitwijken naar een ander.

Nadat we waren ingecheckt hebben we de prachtige oude stad van Lijiang verkend. Grote straatstenen, kanaaltjes die de stad doorsnijden en prachtige oude houten huisjes.
Klein nadeeltje: CHINEZEN. Je kent het alleen van TV of uit de boeken, een reisleidster die met een vlaggetje voorop loopt en een horde chinezen met hetzelfde petje er achteraan, de meest debiele dingen fotograferend. Maar zoals Obelix al zei: "rare jongens die chinezen"........

Het ergste is natuurlijk dat ze overal voor lopen, op iedere foto komen te staan en elk stukje film bevlekken. Een beetje Volendam in het hoogseizoen, maar dan anders. Laten we het er maar op houden dat iedereen op zijn eigen manier vakantie viert (en dit is natuurlijk echt wel leuk om mee te maken)

De afgelopen nacht hadden we geen gek hotel, maar zondag toch naar het andere hotel overgestapt en deze was niet voor niets Diana's eerste keus: leuk scandinavisch interieur en een badkamer waar het Hilton jaloers op kan zijn (levert weer leuke ideen op voor thuis).
De rest van de zondag kunnen we in 1 woord samenvatten: REGEN! en niet zo'n beetje ook. Deze kleine zondvloed heeft ons ook doen besluiten om de trekking die de volgende dag gepland was niet door te laten gaan. Na wat navragen bij diverse travel agencys werd ons duidelijk dat, behalve het slechte weer de paden dusdanig slecht zouden zijn dat de trekking meer op een survival zou gaan lijken en het is onze vakantie natuurlijk. Bovendien bleek bij het raadplegen van een weer-site dat er de komende dagen dezelfde omstandigheden verwacht werden.

Om de chagrijnigheid van het slechte weer te verdrijven hebben we lekker patat gegeten bij KFC, is ook wel weer eens lekker na 10 dagen chinees.

We hadden nog wel kaartjes op de kop weten te tikken voor een optreden van het in Lijiang wereldberoemde Naxi ensemble dus wij 's-avonds in onze galakleding erheen. Het was een stukje muziek zoals je dat van de chinezen mag verwachten met veel hoge tonen en rare instrumenten. Meest opvallen was nog wel de dirigent die ter verduidelijking steeds een stukje vertelde over de te horen muziek. Hij deed dat in het chinees en het engels en hoorde zichzelf wel erg graag praten. aan het eind van het optreden had hij ongeveer een uur geouwehoerd terwijl we misschien een half uurtje muziek hebben gehoord. Er is zelfs nog een halve pagina aan deze man gewijd in de LonelyPlanet.

Omdat we de Tiger Leaping Gorge toch niet wilden missen hebben we een dagtochtje geboekt naar de meest aanspekende plek in de gorge. Al zou het weer tegenvallen dan was de schade nog te overzien.
De volgende dag naar onze tourbus, waar een stuk of vijf chinezen inzaten. Zeven personen in zo'n grote bus? zouden we...............en ja hoor een paar hotelletjes verder zat de bus vol chinezen en twee kaaskoppen.
En dat de chinezen er zin in hadden bleek al snel, de bus leek op een rijdende kippenren met al dat gekakel en tot overmaat van ramp begon de gids ook nog iets te zingen, hoewel we eerst dachten dat ze vermoord werd, wat een geluid!

Na een korte tussenstop bij een groothandel in dubieuze, chinese, alternatieve geneesmiddelen ging de bus verder naar de gorge.
Daar aangekomen was de lucht steeds verder opengebroken dus dat was een gelukje na de dag van gister.
De gorge is inderdaad prachtig; met bulderend geweld perst het water zich door de smalste gedeelten van deze kloof.
Om half twee moesten we weer terug zijn bij de bus want dan zou de bus vertrekken. Stipt half twee vertrokken we ook en dat kwam al wat vreemd over want meestal heb je toch wel een beetje vertraging. Later bleek waarom, we gingen nl. naar de gratis lunch. Wij hadden op de trail nog wat lekkere gebakken-aardappeltjes-aan-een-stokkie gegeten dus wij lieten de lunch voorbij gaan, maar konden zo wel mooi dit stukje natuurgeweld aanschouwen; 20 chinezen die lunchen, is als varkens waar de trog wordt gevuld. Met veel gesmak, gespuug en geboer was het hele tafereel in 10 minuten alweer voorbij. Wij hadden nog niet eens ons bakkie thee op. We wisten niet dat dit onderdeel ook in de dagtocht was opgenomen, maar dit hadden we natuurlijk nooit willen missen.

Na de lunch had je geen kind meer aan de chinezen, weer in de bus sliepen ze binnen vijf minuten en moesten ze wakker worden gemaakt bij het volgende uitzichtpunt: 'the first bend in the Yangtze river' niet zozeer een mooi plekkie als wel een belangrijke. Stel je eens voor hoe china er uit had gezien als de rivier hier rechtdoor was gegaan en niet afgebogen. Had het deel van china dat nu aan de verdere loop van deze rivier ligt toch een probleem gehad.

Vervolgens terug naar Lijiang waar we na terugkomst besloten om de volgende dag maar fietsen te huren nu het weer zo was opgeknapt.

Vanochtend dus de twee mountainbikes opgehaald en ons in het chinese verkeer gestort. Dit gaat het beste als je net zo rijdt als zij; niet veel aan regels denken, maar met de meute mee.
Eerst naar het Black Dragon Pool park, een echt zondagsuitje. Je kunt het vergelijken met de grote vijver in Berg en Bos, maar dan met allerlei leuke chinese paviljoentjes. Hierna zijn we doorgreden naar Baisha, een klein dorpje waar men het moet hebben van wat kleinschalige landbouw en later zagen we dat daar de toeristenindustrie aan is toegevoegd. Hier hebben we geluncht en vervolgens met een al aardig gevorderde zadelpijn weer teruggefietst naar Lijiang. Daar aangekomen was de zadelpijn nog wat verergerd en was er bovendien een verbrande neus bij gekomen want het is vandaag een heerlijke dag geweest met veel zon.

China 3

De jeep stond in Litang dubbel geparkeerd dus hadden we wat vertraging bij het vertrek. Hoewel we al wat hoge passen hadden genomen, was het vandaag helemaal een topper met 5 stuks. De hoogste was dit keer slechts 4696m. Al deze hoogte is zeer bevorderlijk voor de hoofdpijn (van Rob) dus een paar paracetamolletjes waren wel handig.
Ook vandaag weer prachtige scenery en de film bleef maar rollen.
De tocht ging via Xiangcheng, waar we gezamenlijk met een ander koppel dat ook een tour had geboekt via Sam's lunchten. Dit waren duitsers (je kunt niet alles hebben).
In Xiancheng nog even het klooster bekeken, waar momenteel het e.e.a. gerenoveerd wordt en volgens ons hebben ze nog een lange weg te gaan. Vervolgens weer in de jeep gesprongen en door naar Derong onze nachtbestemming. Dit was nog een behoorlijke rit zodat we aan het eind van de dag toch 9 uur reistijd op de klok hadden staan. Derong is een super kitchie stadje waar overal lichtjes en lampionnetjes te vinden waren. Het hotel was gelukkig oppietoppie zodat we de stof van de reis hier goed konden wegspoelen.
Ook de wc was hier weer een verademing, niet meer via een gat naar beneden ........, maar je kon weer gewoon zitten.

's-Ochtends uitgeslapen tot 8 uur en vervolgens weer op weg. De weg was het eerste uur erg goed; zo glad hadden we 'm nog niet meegemaakt. Onze vreugde was van korte duur, want al snel werden we afgestraft met bijna twee uur hobbelen op een zandpad. Na nog een laatste pas genomen te hebben, arriveerden we om 1 uur in Zhongdian.

Hotel Songtsam was vlak naast het grote klooster Songzalin gelegen en de hele sfeer in het hotel ademde een vredige rust uit. Ze hadden goed gekeken bij de buren. De geur van wierook, sfeervolle tibetaanse muziek en kleine potkacheltjes die voor wat warmte zorgden. Dit was absoluut onze beste stal tot nu toe.
Zhongdian is een veel grotere stad dan die we tot op heden gezien hadden, maar de oude stad wordt in originele staat behouden en teruggebracht. Je ziet hier vrouwen lopen met vel roze en blauw gekleurde hoofddoeken; het doet allemaal wat aan Vietnam denken.

Ook leuk in Zhongdian zijn de winkeltjes met trekking-kleding. Bekende merken tegen ernstig lage prijzen, gelukkig waren de rugzakken niet helemaal afgeladen toen we vertrokken.

China 2

We zijn zaterdag- middag vanuit Kanding richting Tagong vertrokken. Onze chauffeur heeft nog even een stop gemaakt bij een mooi klooster (altijd goed voor z'n fooi!) en daarna via een schitterende route verder.
We merken ook hier goed dat het herfst is, de bomen kleuren mooi goud, geel en rood.
Tagong is een erg mooi stadje met tibetaanse invloeden. De graslanden stonden vol met yaks en op de achtergrond torenen de de besneeuwde bergen.
We hadden een erg leuk guesthouse waar zelfs engels werd gesproken. De wc's zijn een verhaal apart, maar wel eindelijk een restaurant met een engelstalige kaart dus lekker pannekoeken en tibetaanse aardappelen (een soort patat) gegeten.

Tagong ligt op 3700 meter en dus was het er erg koud, het kostte 's avonds aardig wat moeite om warm te worden. Maar de stop hier was zeker de moeite waard.
Vanuit Tagong naar Litang. Dit ligt op 4250 meter dus lekker klimmen met de jeep. We moesten 2 hoge passen over: 1 van ruim 4200 meter en een ander van bijna 4800 meter. De tocht was adembenemend, we hebben onderweg alle seizoenen meegemaakt: kleurijke bossen, besneeuwde dennen, kale vlaktes waar niets meer groeit en dat alles onder een stralende zon. Geweldig!
Nu zitten we in Litang, hier zie je veel tibetanen met cowboyhoeden en op de straat liggen bontmutsen en yakhuiden. Je waant je een beetje in het wilde westen. De mensen zijn erg vriendelijk en willen graag op de foto. Dus blij dat we een digitale camera hebben anders kost het wel erg veel rolletjes. Morgen gaan we het, volgens velen, mooiste stuk van de route rijden, we zijn benieuwd.
Het is hier absoluut niet toeristisch, maar we zijn al wel wat toeristen tegengekomen en hier in Litang zijn zelfs een aantal nederlanders; is af en toe ook wel leuk.

China 1

Grotere kaart weergeven

We zitten in Kanding en daar is een internetcafe met snelle verbinding, dus maar gelijk even gebruik van gemaakt.
Afgelopen maandag met 15 minuten vertraging vertrokken naar Beijing en we kwamen daar om 8.50 uur 's ochtends aan. Precies met diezelfde 15 minuten vertaging dus. Op de luchthaven stond de agent op ons te wachten met de tickets voor de binnenlandse vlucht.
De binnenlandse vlucht met Sichuan airlines vertrok prima op tijd, het was een mooie airbus en gelukkig geen oud vliegtuigje.
's Middags tegen16.00 uur kwamen we aan in Chengdu. Hier lekker naar een grote theetuin geweest en genoten van de thee tussen alle chinezen. 's Avonds geprobeerd wat eten uit te zoeken van de kaart (alles in het chinees) en dat ging redelijk goed want we kregen rijst, kip en gefrituurde hapjes.
De volgende ochtend met de jeep richting Moxi (en de glacier). De reis ging tot 14.30 uur voorspoedig, daarna was de weg afgesloten vanwege drukte en wegwerkzaamheden.
Na 2 uur wachten (we zijn lekker even het stadje Luding ingeweest) mochten we verder en rond 18.00 uur waren we op de plaats van bestemming.
De volgende ochtend naar de glacier; een prachtige wandeling en we konden ook op de glacier lopen. We liepen daar letterlijk en figuurlijk met ons hoofd in de wolken, wat jammer was van de practhige uitzichten.
We werden ook nog door chinezen en japanners gevraagd om te poseren voor hun foto's! Ze vinden het prachtig als er een "blanke" op staat.
Vanaf de glacier weer een mooie wandeling terug.
We zouden bij Camp 3, bij de glacier slapen maar we waren de enige gasten hier en het was er bovendien zo koud (3000 meter) en ook nog geen verwarming in het hotel, dat we besloten hebben om de laatste minibus naar beneden te nemen. We hebben heerlijk in Moxi geslapen, wat overigens een leuk stadje en zoals gezegd hadden we een prima hotel.
Vanuit Moxi richting Kanding, om 11.00 uur vertrokken, de rit zou 3 uur duren. Maar helaas; na 2 kleine opstoppingen kwamen we aan op een plek waar de weg was weggevaagd door een landverschuiving: een grote bult zand versperde de weg. Ze waren al druk aan het werk maar hadden nog 5 uur nodig om de weg weer begaanbaar te maken. We zijn maar wat gaan eten in een restaurantje aan de kant van de weg en om 19.00 uur konden we dan echt richting Kanding, waar we rond 20.30 uur aankwamen.
In Kanding zie je al echt de Tibetaanse invloeden: monikken op straat en vele kloosters. We genieten volop van de prachtige omgeving en de zeer vriendelijke bevolking. Vandaag gaan we naar Tagong, dit plaatsje ligt op 3700m en is bekend om zijn graslanden met Yaks. Hopelijk verdwijnen de wolken een beetje zodat we kunnen genieten van de enorme bergen met sneeuw.