Taiwan 1

Grotere kaart weergeven

 

15 november 2015

 

Super Guppy

Daar staat hij dan in de stromende regen: de A380. We vliegen voor het eerst met deze Super Guppy, samen met meer dan 500 andere passagiers! We boarden ruim een uur later dan gepland, maar als we bij onze zetels aankomen zien we dat we goed gegokt hebben bij het on-line inchecken. We zitten op rij 50, met onze rug tegen het schot naast de nooduitgang, We zullen dus geen last hebben van de knieen van andere passagiers in onze rug. De beenruimte is ook ook nog eens fantastich en het beeldscherm van het in-flight entertainment systeem zou niet misstaan op een slaapkamer.We vertrekken uiteindelijk met drie kwartier vertraging en de piloot beloofd ons een vliegtijd van 5:30 uur. Een rekensommetje maakt duidelijk dat we dan voor de geplande aankomsttijd in Dubai zullen zijn.

 

We vermaken ons met het uitgebreide filmaanbod; eerst Mission Impossible Rogue Nation en daarna het hoogtepunt van de vlucht: Minions, waar af en toe een traantje wordt weg geveegd (van het lachen). Ondertussen genieten we van een goede maaltijd en af en toe een drankje en een ijsje. De service kan niet tippen aan die van Etihad, maar we klagen niet.

 

Om 23:55 uur lokale tijd zet de piloot de kolos aan de grond en zoeken we een plekje bij de Mac waar we onze maaltijd vouchers inwisselen. Onze vlucht naar taipei gaat pas om 04:45 uur, dus we hebben alle tijd.

16 november 2015

 

We wandelen onze tijd vol op de luchthaven van Dubai en vergapen ons aan alle luxe artikelen. We twijfelen of we de Bentley zullen kopen, maar ze hebben alleen een witte. Een half uurtje voor vertrek nemen we nog een calorierijke koffie bij Starbucks en om 04:00 uur gaan we aan boord van de Boeing 777 die ons naar Taipei moet brengen.

 

Bus naar Taipei

De vlucht naar Taipei duurt 7:30 uur, maar een groot deel daarvan wordt slapend door gebracht. Een hapje en een paar drankjes later landen we op de luchthaven van Taipei en om 16:30 uur lopen we de slurf in. De rij bij de douane is lang, maar de ambtenaren houden het tempo er goed in. Na dit obstakel direct door naar de bagagegband, waar onze rugzakken er net aan komen. We lopen langs de pinautomaat voor een lading NT$ en kopen twee buskaartjes naar het station van Taipei. Na een busrit van 50 minuten is het nog 8 minuten lopen naar ons hotel waar we op een kamer krijgen op de Assepoester-verdieping. De verleiding is groot om gelijk het bed in te duiken, maar we weten dat je dan midden in de nacht wakker zult worden. We doen een laagje kleding uit en gaan dus toch nog maar even de straat op.

 

Taipei

De straten zijn verlicht door de enorme reclameborden, dus je voelt je hier best veilig. We gaan een noodle-shop in en bestellen in ons beste Taiwanees een portie noodles met wat kip. Helaas worden de noodles hier opgediend in een soort badkuip, dus die maaltijd krijgen we niet helemaal op. Het eten is niet duur; met een drankje erbij betalen we iets minder dan 9 euro. We besluiten dan toch maar terug te gaan naar het hotel en rond 21:30 uur gaan de luikjes dan al dicht.

 

17 november 2015

We hebben heerlijk geslapen in onze vlinderkamer en ook in de badkamer werkt alles perfect. Om 07:30 uur gaan we langs de receptie om onze ontbijt-bonnen op te halen. Zo gaat dat hier met ontbijt! Je krijgt bonnen die je vervolgens kunt inleveren bij McDonalds; goed geregeld toch?

Na dit luxe ontbijt gaan we terug naar de kamer en halen onze spullen op: camera's, reisboeken, reisbeschrijving, leesbril en vooral de zonnebrillen mogen we niet vergeten wat het is hier fantastisch weer vandaag!

 

We gaan naar het treinstation en informeren alvast naar de trein voor donderdag. Gelukkig spreken ze daar een beetje Engels, dus al snel is duidelijk dat de trein naar Xincheng geen probleem mag worden. Dan gaan we via een ingenieus gangenstelsel naar het metrostation en kopen twee dagkaarten. Eerste stop is de Bao'an tempel.

We hoeven maar 4 stationnetjes met de metro en dan nog een kwartierje lopen. De temperatuur is al snel opgelopen naar 27 graden, dus dat valt niet mee!

Bao'an Tempel

De tempel is fantastisch: veel kleur en met veel mooie details. We lopen een half uurtje over het terrein bij de tempel en genieten van de serene rust. Tot er ineens een vliegtuig vlak over de tempel raast. Je kunt 'm bijna aanraken! Het 'andere' vliegveld ligt nl. op een steenworp van de tempel. Past niet helemaal bij het idyllische plaatje.

Aan de andere kant van de straat ligt de Confucius tempel. Deze tempel is lang niet zo mooi als z'n broer aan de andere kant van de weg, maar ook hier wordt de rust regelmatig wreed verstuurd door EVA Air of een andere Chinese maatschappij.

 

Wisseling van de Wacht

Na dit kerkelijke begin van de dag wordt het tijd voor iets heel anders. We springen weer in de metro en gaan op weg naar de Martyrs Shrine. Dit grote complex, ter nagedachtenis van alle Taiwanezen die tijdens een oorlog zijn gesneuveld, bestaat uit een enorm plein met aan de ene kant een grote poort en aan de andere kant een soort tempel-achtig gebouw. Bij de grote poort staat een tweetal militairen op wacht en die worden elk uur afgelost door andere militairen dier vanuit het tempel-achtige gebouw komen gemarcheerd. Dit wisselen van de wacht is een soort kunstzwemmen op het droge; goed ingestudeerde oefeningen met geweer en zonder knijper op de neus.

We zijn precies op tijd om het spektakel bij te wonen en misschien is het meest opmerkelijk nog wel het optreden van de hordes Chinese toeristen die zonde enige schaamte naast en voor de marcherende militairen op de foto gaan.

 

Chiang Kai Shek Memorial

Nu we toch lekker in het formele deel van ons bezoek zitten, plakken we er een bezoekje aan de Chiang Kai Shek (niet Shrek dus) Memorial. Dit onbenullig grote, protserige monument ter nagedactenis van dé grote leider van Taiwan lijkt kwa opstelling wel wat op de Martyrs Shrine: een grote poort aan de ene kant van een plein en een groot gebouw aan de andere kant. In het grote gebouw staat een joekel van een standbeeld van een zittende Chiang (wij mogen Chiang zeggen), maar om die te bezichtigen moet je wel 88 treden opklimmen (de leeftijd waarop Chiang is overleden, niet vanwege ons huisnummer) en aangezien het inmiddels ruim 30 graden is.......

Boven aangekomen zien we tot onze verbazing dat ook hier de wacht wordt gewisseld. De kunstjes lijken verdomd veel op hetgeen we hiervoor hebben gezien, ze zullen toch niet hier snel heen gescheurd zijn om .........., nee het zullen wel andere militairen zijn.

 

Het is inmiddels tijd voor de lunch en we gaan terug richting het Centraal Station. Hier verdwalen we eerst in het gangenstelsel en dan blijken er alleen restaurantjes te zijn met glibberige noedels. Daar hebben we nu niet zoveel zin in, dus met schaamrood op de kaken vluchten we maar weer een M in. Belangrijkste ingredient van de lunch is een halve liter cola, want we zijn aan het uitdrogen door de enorme hitte.

 

Longshan Tempel

Wanneer we het vochtpeil weer op orde hebben gaan we op weg naar de Longshan tempel. Deze tempel moet je 's-ochtends vroeg of aan het eind van de middag bezoeken omdat het er dan van alles gebeurt. Daar was dus niets aan gelogen; toen we het tempelterrein opliepen hoorden we het ritmisch gezang van geestelijke liederen op ons afkomen. Het leek erop dat de hele wijk was leeg gelopen om hier met elkaar een boedhistisch liedje te zingen. Dit lucht was bovendien gevuld met de rook van honderden wierookstokjes en kaarsen wat het geheel een magisch sfeertje gaf: kippevel!

We blijven een uurtje bij deze tempel en staan vaak alleen maar te kijken naar de mensen die helemaal opgaan in hun gezang, maar dan is het toch tijd voor iets heel anders.

 

Taipei by Night

Een metrostation voorbij de Taipei 101 bevindt zich de Elephant Mountain. Hoe deze heuvel aan z'n naam komt laat zich raden, maar het is vooral de ultieme plek om een overzichtsfoto van Taipei te maken met de Taipei 101 erop. Als we uit het metrostation komen is het inmiddels donker en dat komt goed uit want het moet toch een Taipei-by-night-foto worden. De klim de olifantsheuvel op is niet lang, maar wel steil. Het grootste deel bestaat zelfs uit trappen en dat alles heeft tot gevolg dat de grote cola al voor een groot deel verdampd is als we boven aankomen. Het uitzicht is schitterend en heeft wel wat weg van het uitzichtspunt bij Hong Kong waar soortgelijke fotos worden gemaakt. In Hong Kong hebben ze inmiddels een treintje ingezet om de toeristen boven te krijgen en dat is geen slecht idee voor Taipei.

 

Zo'n avondfoto zou een mooie afsluiting van de dag kunnen zijn, maar wij springen weer in de metro en gaan richting station Zhongsheng. Vanaf dit metrostation is nog maar een kwartiertje lopen naar de avondmarkt van Ningxia. Volgens de jongen aan de receptie in ons hotel moet je die gezien hebben.

Ninxia Avondmarkt

Daar had hij dus niets te veel mee gezegd. De markt bestaat uit allerlei etensstalletjes waar je voor weinig geld een maaltijdje kan scoren en hoewel de meeste stalletjes vooral leuk zijn om een foto van te maken, vinden we er ook eentje waar wel iets van onze gading wordt geserveerd. We laten ons een kom met heerlijke gebakken rijst met garnaaltjes voorzetten. Voor het luttele bedrag van 3 euri hebben wij onze buikjes weer gevuld. Na dit feestmaal nemen we nog een beker vers geperste limoenen/citroenen en gaan dan op weg naar ons hotel. Onze benen en voeten sputteren inmiddels wat tegen, maar dat is ook niet zo gek als je twaalf uur op pad bent geweest.

 

19 november 2015

 

Kunt u mij de weg naar ...

Vandaag verlaten we het drukke Taipei en gaan met de metro en bus richting het noordelijkste puntje van Taiwan, maar voordat het zover is willen we eerst de treintickets voor de reis van morgen kopen. Op het treinstation gaan we naar de informatiebalie en vertellen in ons beste Chinees dat we naar Xincheng willen. Vanuit dat plaatsje gaan we de Taroko kloof bezoeken. Blijkbaar is ons Chinees nog niet zo slecht, want de vriendelijke Taiwanese dame wijst ons de weg naar de loketjes waar we de tickets kunnen kopen. Zo gezegd, zo gedaan en niet veel later zijn we 800 nt$ lichter en 2 kaartjes rijker. Dat is ongeveer 11 euro voor een ritje van 2 uur; niet heel goedkoop, maar wel goedkoper dan de NS. Na deze geslaagde transactie gaan we weer naar de metro. We gaan eerst met de rode lijn naar het eindstation Tamsui en daar nemen we de bus naar Yehliu om het Geopark te bezichtigen. Daarover later meer.

 

Opnieuw een flirt met een informatiebalie, dit keer in Tamsui om erachter te komen dat we bus 862 moeten hebben. We vragen nog even hoe we die rit moeten betalen. Ze maken hier nl. ook gebruik van een soort OV-chip en die hebben wij niet. Betalen kan ook met cash in de bus bij de chauffeur wordt ons gemeld. We gaan dus maar netjes in de rij staan bij de bushalte voor bus 862. Wanneer de bus arriveert wachten we op onze beurt en als wij mogen betalen vertelt de chauffeur dat het nt$ 90 per persoon is. Omdat we geen klein geld hebben, douwen we twee briefjes van nt$ 100 in het daarvoor bestemde gleufje. Wij zijn in afwachting van ons wisselgeld, maar de chauffeur stuurt ons de bus in en zegt dat hij geen wisselgeld heeft; die fooi heeft hij alvast binnen.

 

We hebben wel eens een soepelere busrit gehad. Niet alleen stopt de chauffeur bij elke halte die hij tegen komt, de stoplichten lijken ook allemaal op rood te springen als wij eraan komen en de chauffeur heeft ook wat moeite met de koppeling; elke keer als hij optrekt, schokken wij ongeveer een bankje naar voren.

Gelukkig is de omgeving om van te smullen; aan de ene kant de zee en aan de nadere kant gebergte. We razen door kleine vissersdorpjes en zien de de vele scoorters als kamikazes aan alle kanten voorbij scheuren. We hadden gedacht met een half uurtje in Yehliu te zijn, maar deze rit neemt uiteindelijk ruim een uur in beslag. Maakt niet, we hebben toch vakantie.

 

We worden aan de hoofdweg bij Yehliu uit de bus gelaten en lopen vanaf deze bushalte via de vissershaven naar het Yehliu Geopark. De vissersboten zijn allemaal rondom uitgerust met grote lampen die worden gebruikt om de vissen te lokken in het donker. Lekker makkelijk als de vissen daar in trappen. Als we de vissershaven voorbij zijn, zien we al snel waar we moeten zijn. Op een grote parkeerplaats staan rijen met tourbussen die stuk-voor-stuk enkele tientallen Chinezen afleveren. Dat kan nog een mooi spektakel worden.

Yehliu Geopark

Dit Geopark trekt elk jaar vele toeristen die hier komen om de bijzondere rotsformaties te bewonderen. De elementen hebben de kust hier onder handen genomen en de meest vreemde figuren gecreeerd. De meest hebben de vorm van een paddestoel, maar met een beetje meer fantasie herken je er meer in zoals een kaarsenstandaard of een olifant, een schoen een ijsje, en de allerbekendste: het borstbeeld van Nefertite.

 

Heel veel Chinezen

We proberen wat mooie plaatjes te schieten, maar dat valt nog helemaal niet mee. De hordes Chinezen hebben nl. de onhebbelijkheid om zo achtelijk mogelijk voor de rotsformaties op de foto te willen staan, het liefst vergezeld van een paraplu of een sjaal. Elke keer wanneer je denkt even de gelegenheid te hebben een mooie foto te maken, spring er weer ergens zo'n Chinees vandaan en aangezien er busladingen vol van zijn moet je wel wat geduld hebben voor een fotootje!

 

Fuguei Cape

Nadat ook wij de meeste sculpturen van dichtbij hebben kunnen bewonderen, gaan we weer richting de bushalte. We moeten een half uurtje wachte, maar hebben deze keer een chauffeur die de techniek iets beter onder controle heeft. We gaan weer richting Tamsui, maar stappen na een half uurtje, bij Fuguei weer uit. Fuguei is het meest noordelijke puntje van Taiwan en je kunt er genieten van prachtige vergezichten langs de noordelijke kustlijn. Vooral op het hoogst gelegen gedeelte bij de zwart-wit gestreepte vuurtoren, is het prachtig.

 

Fuguei Fishmarket

We lopen terug naar de bushalte, maar doen dat via de vissershaven van Fuguei. Hier zien we veel van onze Chinese vrienden terug, die een vers gevangen of krab uitzoeken om die vervolgens ter plekke te laten bereiden en op te peuzelen. Het grootste gedeelte van de vissersvloot is zojuit uitgevaren, want het gebruik van kunstverlichten bij het vissen is hier blijkbaar de standaard werkwijze.

 

De bus laat deze keer niet zo lang op zich wachten en na opnieuw een half uurtje bussen, zijn we terug in Tamsui. Het is inmiddels 16:30 uur en we besluiten hier eerst maar wat te eten, want daar waren we vandaag nog niet aan toe gekomen. In een restaurant dat probeert Italiaans te zijn, bestellen we wat te eten. Dit keer dus geen Chinese maaltijd, maar spaghetti en een pizza van bladerdeeg. De enige drank die ze hier hebben zijn zelf gemaakte sapjes en wij kiezen er eentje uit die naar winegums blijkt te smaken. Is weer eens wat anders.

 

Shilin Nightmarket

Net na 17:30 uur zitten we weer in de metro op weg naar ons hotel, maar we besluiten er bij station Jiantan nog even uit te gaan om een bezoekje te brengen aan de Shilin avondmarkt. Deze markt is niet te vergelijken met die van gisteravond. Net als gisteren is het ook hier enorm druk, maar deze markt is wat meer gericht op de toerist die in Taipei rond dwaalt. Behalve de etenswaar is hier nl. ook kleding en heel veel prularia te krijgen. Dit laatste vooral van het type 'made in Taiwan'. Er is ook een groot aanbod van die spelletjes die je op een kermis tegenkomt; van oud tot jong vermaken ze zich hiermee. We lopen een uurtje rond op de markt en gaan dan met de metro op weg naar ons hotel. Niet ver van ons hotel nemen we nog een lekker bakkie koffie bij Starbucks. We zijn klaar voor de ontdekkingsreis door de rest van Taiwan.

 

19 november 2015

 

Bestemming?

Onze trein gaat om 10:30 uur, dus heel veel haast hebben we niet. We ontbijten nog een keertje luxe bij McDonalds en terug bij het hotel hangen we onze spullen op de rug en lopen naar het station. Voordat we naar het perron kunnen, worden onze kaartjes gecontroleerd en gestempeld door een herintredende bejaarde. Het treinstation van Taipei is eigenlijk niet zo heel veel anders dan de treinstations in Nederland. Alleen de borden zijn wat lastiger te lezen.

 

De trein is op tijd en we nemen plaats in onze diep gekoelde rijtuig. De beenruimte is enorm en de rugleuning kan naar achteren; dat is wel heel anders dan in Nederland. Dan blaast de conducteur venijnig op zijn fluit en gaan we op weg; we gaan er maar eens goed voor zitten.

 

Stempelen

Het lijkt alsof we meer tijd in een tunnel doorbrengen dan erbuiten. Het bergachtige karakter van Taiwan laat zich direct al gelden. We rijden eerst een tijdje noordwaarts om vervolgens af te buigen in oostelijke richting. Het landschap is fraai, althans hetgeen we ervan meekrijgen. Vier stops en 2 uur later stoppen we dan op het stationnetje van Xincheng. We lopen het peroon af, maar mogen het station pas verlaten nadat we eerst zelf onze treinkaartjes hebben afgestempeld. We drinken nog even een bakkie koffie bij het station en nemen dan een taxi naar onze B&B. Het is een kort ritje dat waarvoor we eigenlijk alleen de Liwu rivier over hoeven te steken. We gooien onze spullen op de mooie ruime kamer en besluiten gelijk maar richting Taroko te fietsen.

 

Het is 13:15 uur, dus we hebben de hele middag nog voor ons.

Hangbrugje

Na wat informatie te hebben ingewonnen bij het Visitors Center, gaan we op weg naar de Shakadang Trail. Deze trail is op loopafstand van het Taroko National Park Headquarters gelegen, dus dat is een makkie. We lopen eerst een paar honderd meter door een verkeerstunnel tot we bij een zij uitgang komen. Daar verlaten we de tunnel en volgen een pad hoog boven de Liwu rivier. De paden zijn goed onderhouden, dus we hoeven niet bang te zijn voor glijpartijen. Enige obstakel dat we tegenkomen is een hangbrug gemaakt van kabels van touw. Hier wringen we ons doorheen waarna we ons pad vervolgen naar het begin van de Shakadang Trail.

 

Shakadang River

We zijn zeker niet de enigen die vanmiddag deze trail gaan lopen. Er worden een paar bussen met Chinezen leeg gekieperd, dus het is al snel weer veel te gezellig. De Shakadang Trail volgt de Shakadang rivier en het pad is als het ware uit de marmeren wand van de kloof uitgehakt. Omdat dat is gebeurd op Chinees-hoogte moeten wij zelfs uit kijken dat we ons hoofd niet stoten. De omgeving is fantastisch. De door de rivier uitgeslepen kloofwand heeft een grillige marmertekening en het water is glashelder en groen-blauw van kleur. Na een uurtje bereiken we het einde van de trail. We lopen de rivierbedding in (die in dit jaargetijde half leeg staat) en gaan op een grote marmeren kei zitten om van de omgeving te genieten. Ondanks het wat bewolkte weer is het een fantatisch plekje.

 

Na een kwartiertje op de kei, gaan we dan weer terug naar waar we vandaan kwamen. We bedenken ons dat de lunch er vandaag weer bij ingeschoten is, dus dat moeten we vanavond maar goedmaken.

Rond 17:00 uur zijn we weer terug bij onze B&B. We gaan naar onze kamer om het programma van morgen in elkaar te sleutelen. Door het afgelopen orkaanseizoen en de daarmee gepaard gaande rotslawines zijn niet alle trails toegankelijk. Gelukkig is er nog genoeg begaanbaar om er een mooie dag van te kunnen maken.

 

De restaurants zijn hier dun gezaaid, maar de eigenaar van de B&B wijst ons een tweetal restaurants aan de overkant van de rivier aan waar we lekker kunnen eten. We springen weer op onze stalen ros en fietsen de Taroko Bridge over. Aan de andere kant gaan we rechts en dan zouden we ergens bij een 7-Eleven een restaurant moeten tegenkomen. We fietsen en we fietsen, maar in geen velden of wegen een een 7-Eleven te zien, laat staan een Restaurant. We vragen het onderweg nog een keer, maar Engels zit hier niet in het basispakket. Net als we de hoop op beginnen te geven zien we in de verte wat lichten flikkeren; het is het bord van de 7-Eleven. Het restaurant is nu snel gevonden, want dat bevindt zich aan de andere kant van de weg. De eigenaar staat buiten vlees te braden op een grote bbq en het ruikt heerlijk. We krijgen een tafeltje in het etablisement toegewezen en diezelfde eigenaar geeft ons een menukaart met plaatjes; dat is wel zo handig! We bestellen een bier en een ijsthee en wachten op wat er komen gaat.

 

Eerst komt een mooi, groot glas bier; first things first! De ijsthee wordt vers bereid, maar het wachten is niet voor niets. Een sierlijke bloemenvaas met rietje verschijnt niet veel later op tafel; proost!

Het diner bestaat uit een salade, witte rijst en wat worstjes en kipsate'tjes van de bbq. De salade en witte rijst staan als snel op tafel en de worstjes volgen niet veel later. Als extraatje brengt de eigenaresse ons een bamboestok met kleefrijst. Deze opent ze door er hard mee op de vloer te slaan waardoor de bamboestok doormidden splijt. Als laatste worden dan de sate'tjes gebracht. Ze zien er mooi uit met sojasaus bereid en voorzien van sesamzaadjes, maar na de eerste hap moeten we al vaststellen dat deze kip wel heel ziek moet zijn geweest. De stukjes kip bestaan uit bot en vet en er is geen stukje wit vlees te bekennen. Jammer, we hadden er zo naar uitgekeken. Zo gaat dat soms in den vreemde!

Na deze culinaire traktaktie fietsen we weer terug naar de B&B. We moeten er morgen op tijd uit, want er staat veel op het programma. Het nachtleven van Xicheng moeten we laten voor wat het is.

 

20 november 2015

 

We hadden de wekker gezet, want we wilden vandaag zoveel mogelijk tijd in het Taroko National Park doorbrengen. Toen we de gordijnen aan de kant schoven, kregen we wel even een teleurstelling te verwerken; het regende!

Op de fiets

Eerst maar even ontbijten, want misschien is het straks weer wat beter. Het ontbijt was gelukkig niet volledig Chinees. Er was ook brood, jam en chocopasta en een heerlijke pot thee, gemaakt van bergwater. We laten het goed smaken en elke keer als we naar buiten kijken lijkt het wat droger te worden. Als we uiteindelijk weer terug naar onze kamer gaan is het zo goed als droog. We poetsen onze tandjes en springen dan op de mountainbike en gaan richting Taroko. Er valt nog een enkele druppel, maar dat mag de pret niet drukken. We stappen wel af van ons originele plan om het park met de mountainbike te gaan bekijken en kiezen voor de rondrijdende shuttle bus; een soort hop-on-hop-off bus die bij elke hotspot stopt. Als we op de bus staan te wachten, moeten we plots het toiletgebouw in vluchten om te schuilen voor een stevige bui. We lijken het juiste besluit te hebben genomen.

 

Swallow Grotto

We laten ons eerst bij de Swallow Grotto afzetten, waar je de kloof in al haar pracht en praal kunt aanschouwen. De Liwu rivier die hier beneden voorbij raast snijdt het Taroko Park doormidden en is niet meer dan 50 meter breed. De bont gekleurde, marmeren wanden gaan soms honderden meters stijl omhoog. Het is genieten, ook op deze sombere dag, We lopen op zo'n 50 meter boven de rivier stroomopwaarts en blijven om de paar meter staan om te genieten van de uitzichten. Net als je denkt het mooiste plekje te hebben gevonden, is er een paar meter verderop nog een mooier vergezicht. Wanneer we niet verder kunnen, keren we om en lopen in tegenovergestelde richting terug naar de busstop. Ook nu zien we nog plekken die we op de heenweg niet gezien hadden.

 

Lushui-Heliu Trail

Na ruim een uur zijn we terug bij de bushalte en wachten we op onze hoho-bus die ons naar het begin van de Lushui-Heliu trail zal brengen. Deze relatief makkelijk trail gaat via een smal paadje hoog over een klif, van waar je continue uitzicht hebt op de Liwu rivier. Aan het eind van de trail kun je met een smalle hangbrug de rivier oversteken. Die kans laten we natuurlijk niet liggen. Na anderhalf uur zijn we weer terug bij de bushalte. Eigenlijk hadden we een andere trail willen lopen, maar de natuur laat hier niet met zich sollen. Door continue gevaar voor vallend gesteente zijn meerder trails in het park inmiddels afgesloten. Jammer, maar gelukkig blijft er genoeg over.

 

Het is inmiddels iets beter weer geworden. Het laatste uur heeft het niet meer geregend en zo heel af en toe zien we zelfs een stukje blauwe lucht. We gaan op weg naar de Changchun Shrine, maar stappen onderweg toch nog even bij de Swallow Grotto uit om deze ook met de verbeterde weersomstandigheden te kunnen bekijken. Bovendien is hier een restaurant en aangezien het lunchtijd is bestellen we er een bordje dumplings die tot onze verrassing nog heerlijk smaken ook.

 

Klokkentoren

We gaan weer naar de busstop en rond 14:00 uur dropt de hoho-bus ons bij het monument dat is opgericht ter ere van de 225 arbeiders die zijn omgekomen tijdens de aanleg van de Central Cross-Island Highway. We klauteren eerst via een slingerend trap-pad naar de klokketoren. Het is een hele klim naar het hoogste punt; de bovenbenen staan in de fik! Het uitzicht is er prachtig, dus . Normaal gesproken zou je via dit pad het herdenkingsmonument moeten kunnen bereiken, maar omdat ook hier de natuur een deel van het pad heeft terug gevorderd, moeten we eerst in omgekeerde richting naar beneden, om vervolgens via een andere weg naar de Changchun Shrine te lopen.

 

Changchun Shrine

Het monument stelt van dichtbij niet zo heel veel voor, maar van een afstandje ziet het tempel-achtige gebouw dat doormidden lijkt te worden gesneden door een waterval er prachtig uit.

Op het aangrenzende terras nemen we eerst nog een bakkie koffie, voordat we voor de laatste keer op de bus stappen. Terug bij het Visistors Center proberen we nog wat informatie te krijgen over de lodge bij Hehuanshan waar we later deze reis nog naar toe moeten.

 

Diner

's-Avonds fietsen we weer via de Taroko Bridge naar Xincheng op jacht naar een restaurant. Dit keer slaan we aan het eind van de brug links af het bruisende hart van het gehucht in. Na een paar honderd meten zien we restaurant waar allerlei eten in bakken ligt. Hier moeten we zijn, want dan kan Diana aanwijzen wat er op ons bordje moet komen. We parkeren onze fietsen voor het restaurant en Diana meldt zich in de 'keuken'. Ze wijst er wat groenvoer aan, kiest een sappig worstje uit en maakt het geheel af met een klodder witte rijst. We gaan zitten aan een chique metalen tafeltje met kinderkrukjes en tot onze eigen verbazing blijkt het allemaal voortreffelijk te smaken.