Cambodja week 1

Grotere kaart weergeven

Maandag 16 november

De Hennie-taxi was mooi op tijd, maar bij de NS (Nooit Stipt) liep het anders. De trein naar Amsterdam CS was vertraagd, waardoor de , ook al te late trein naar Schiphol afgeladen vol was. We moesten dus staan met onze bagage want niemand toonde respect voor de twee 7-heuvelen lopers met hun vermoeide benen.
Op schiphol worden we geholpen door een stagiaire die nog nooit van Siem Reap had gehoord. Dit is niet bevorderlijk voor de snelheid.
Uiteindelijk hadden we om half 11 ons eerste bakkie koffie te pakken (sponsered by C & M).
Het boarden verliep soepel en op tijd. We hadden de stoelnummers 35-f en 35-g gekregen, maar toen we eenmaal zaten bleven de 3 stoelen naast ons leeg en op het moment dat werd omgeroepen "arm the slides", zat Rob al op de 3 vrije stoelen h,j enk. Nog even checken bij de steward maar het was oké. Dat zag er dus goed uit voor deze lange vlucht.

Om 12:07 uur gooit de piloot de Boeing 747, luisterend naar de swingende naam "Shak Alam", in zijn achteruit en roept hij om dat de verwachte vliegtijd 11 uur en 20 minuten bedraagt. We gaan er maar eens breed voor zitten.
Om 12:22 uur komen we los van Hollandse bodem en zetten onze horloges op Cambodjaanse tijd: 18:22 uur.
We worden goed verzorgd op vlucht MH 0017 en 4 films, 2 CD's , wat hazenslaapjes, 2 maaltijden en veel drankjes later zijn we in Kuala Lumpur. Om 06:32 uur lokale tijd (dat is 23:32 uur in NL) raken de wielen het asfalt.
We hebben hier meer dan 4 uur de tijd voordat onze volgende vlucht naar Siem Reap vertrekt en beginnen eerst maar met een bak koffie bij Starbucks en gaan ook nog even Burger King langs voor vitaminen.

Dinsdag 17 november

We vertrekken om 11:20 uur, 20 minuten later dan gepland, maar arriveren om 12:00 uur Cambodjaanse tijd in Siem Reap en dat is weer 5 minuten vroeger dan gepland. De klok is weer een uurtje achteruit gezet.
Om Cambodja in te komen hadden we in Kuala Lumpur al 3 x een formulier ingevuld met dezelfde gegevens, maar dat was nog niet alles want in Siem Reap kwamen er nog 2 formulieren bij; een gezondheidsverklaring i.v.m. de Mexicaanse griep en een formulier waar onze pasfoto op werd geniet. Ons paspoort gaat met visum door de handen van 7 douaneambtenaren en het eind van deze lange balie krijgen we onze papieren weer terug.
Onze tassen rolden voorbeeldig op de bagageband en bij de uitgang van de luchthaven stond een jongen met een bordje "Rob and Diana" te wachten. Dat ging lekker.

Het is erg warm en vochtig in Siem Reap en dat is wel even wennen, zeker als je er net 23,5 uur reistijd op hebt zitten.
Het hotel heeft gelukkig airco dus daar kunnen we even bijkomen.
's Middags doen we niet zoveel meer. We lopen wat door het centrum van Siem Reap tot er een hoosbui op ons dak valt. We gaan op een terrasje zitten en eten en drinken wat. Morgen gaat het echt beginnen.

Woensdag 18 november

We hebben vannacht onze jetlag eruit geslapen. 's Ochtends constateren we dat kolonialisme ook goede kanten heeft; zonder de Fransen hadden we nooit stokbrood bij het ontbijt gehad.
Na het ontbijt charteren we een tuk-tuk voor een halve dag om een eerste ronde langs de tempels van Angkor te gaan maken. We halen eerst ons 3 daagse entreeticket, kost 40 US dollar en dat is best veel voor Cambodjaanse begrippen, maar er valt ook veel te onderhouden op dit enorme complex.

Als eerste bezoeken we de Bayon tempel. De tempel met de glimlachende gezichten in het centrum van Angkor Thom is één van de beroemdste bouwwerken van Angkor. De meer dan 200 geheimzinnig glimlachende gezichten op de 54 torens geven de tempel zijn grote aantrekkingskracht. Een fantastische tempel, maar het valt op dat je hier bijna overal op mag klauteren. Lijkt ons niet bevorderlijk voor het behoud van de tempel.
We merken ook dat Angkor enorme kuddes toeristen aantrekt; het is een ware plaag, maar tegelijkertijd onmisbaar omdat het zorgt voor de nodige inkomsten.
Na de Bayon tempel bezoeken we nog Baphuon met de koninklijke binnenplaats en bijbehorend zwembad, allen onderdeel van de stad van Angkor Thom.

Hierna is het alweer tijd om terug te gaan, want we willen ook nog even langs Angkor Wat.
Het valt op hoe rustig het is bij deze tempel op deze tijd van de dag. We doen hier wat eerst indrukken op, maar om deze tempel echt te bewonderen heb je veel meer tijd nodig. Gelukkig hebben we nog 2 dagen.

's Middags lopen we weer in Siem Reap en dit keer gaan we naar de andere kant van de rivier en eten daar wat. Na deze lunch lopen we over het terrein van de Wat Bo en de Wat Dom nak, maar beide zijn uitgestorven. De monniken doen hier blijkbaar een siësta en dat is niet zo verwonderlijk met deze temperatuur.
Hierna lopen we nog even de markt over. Het is een grote lelijke markthal waar de warmte van de afgelopen dagen lijkt te zijn opgestapeld. De marktkooplui hebben er duidelijk last van want ze liggen bijna allemaal uitgeteld op hun kraam tussen de koopwaar; de poelier legt zijn vieze voeten naast een paar geslachte kippen en de groenteboer ligt tussen de bananen.
Na dit ronde Siem Reap ontvluchten ook wij de warmte en gaan naar het hotel. We bestellen vast de boottickets naar Battambang voor a.s. zaterdag en gaan dan bij het zwembad van ons hotel "Auberge Mont Royal" liggen; best zwaar dat backpacken.
's Avonds eten we wat aan Pubstreet. Klinkt erg toeristisch en dat is het ook. Een straat met alleen maar restaurants en bars. Wel erg gezellig 's avonds, zo moet het er in Salou ook ongeveer uitzien denken wij.
We weten nu ook waar het Dr. Fish concept vandaan komt. Op elke hoek van de straat zie je hier een opblaasbaar kinderzwembadje met daarin een school kleine visjes. Voor 3 dollar mag je je voeten een kwartier lang in het aquarium hangen en worden de overtollige huidcellen van je voeten opgegeten; dat zijn duidelijk andere prijzen dan bij de Zwaluwhoeve.
Hierna kruipen we nog even een Internetcafé in en werken onze weblog bij.

Donderdag 19 november

We hebben nog 2 dagen om de wereldberoemde tempels van het machtige Khmer rijk te bezoeken. Angor was van de 9e tot de 14e eeuw de hoofdstad van dit rijk dat op het hoogtepunt niet alleen het huidige Cambodja omvatte maar zich uitstrekte van het zuiden van China tot Vietnam, Thailand en Birma.
De tempels die in deze periode in- en om de stad verrezen zijn het hoogtepunt van de bouwkunst van Zuidoost-Azie. Niets in Europa is ook maar enigszins vergelijkbaar met deze monumentale bouwwerken.

Vandaag gaan we eerst verderop in de straat een paar fietsen huren. We hebben niet veel keus want ze zijn allemaal van het type damesfiets met mandje, made in China. Kost ook maar 1½ dollar per dag dus we mogen niet klagen.
Het is ongeveer een half uur fietsen voor we de 1e tempel in zicht krijgen. Het is Angkor Wat, maar we laten deze vandaag links liggen (of eigenlijk rechts). Omdat we hier op een ander moment nog een keer gaan kijken. We fietsen door de Southgate de stad van Angkor Thom in en door de Northgate er weer uit. Als eerste tempel bezoeken we Preah Khan, een van de grootste complexen van Angkor. Preah Khan is de tijdelijke residentie van de koning geweest totdat Angkor Thom klaar was. Daarna was het vooral een klooster en centrum van onderwijs. Er woonden 10 duizenden mensen waaronder monniken, docenten, ambtenaren (!), en meer dan 1000 danseressen.
Na dit bezoek fietsen we door naar Neah Pean een grote vierkante vijver met eromheen 4 kleinere bassins. Via spuigaten in kleine paviljoens stroomde het water van de grote vijver na de kleine bassins. De spuigaten hebben de vorm van het hoofd van een mens, leeuw, paard en olifant.
Als we terug zijn bij onze fietsen is het tijd om even te lunchen. Gelukkig wordt hier aan alle kanten aan je getrokken om je een eettent binnen te krijgen. Een bordje fried rice doet wonderen en na de lunch fietsen we met lichte zadelpijn naar Mebon, een tempel die in de oostelijke Baray ligt. De oostelijke Baray was ooit een enorm irrigatiereservoir van 2 bij 7 km, maar staat nu droog en heeft plaats gemaakt voor rijstvelden.

We vervolgen onze fietstocht en gaan naar Ta Phrom. Deze tempel is nog steeds overwoekerd met enorme wurgbomen, hoewel overwoekerd; ze hebben er een paar van die bomen laten staan voor de toeristen. Toen de Franse onderzoeker Mouhot het Angkorcomplex in 1860 ontdekte had de natuur het complex veel meer in zijn greep.
Hierna gaan we Bayon en hebben ons circuitje dus afgerond. Tegenover de Bayontempel is het voor een aantal monniken net tijd om in gebed te gaan; een uitgelezen mogelijkheid voor een paar mooie foto's. Diana wordt zelfs door de monniken uitgenodigd om van dichtbij foto's te maken, ze moet dan wel even haar schoenen uit doen.

Het is inmiddels 17.00 uur en we besluiten nog even te gaan kijken bij de plek voor een mooie zonsondergang: Phnom Bakheng. Een stevige klim brengt ons naar een tempel op een berg, maar de zonsondergang hebben we wel eens mooier meegemaakt. Nog voor de zon achter de horizon wegzakt zijn wij alweer op onze fiets gesprongen en fietsen het laatste stuk naar het hotel in het donker. Na deze survival fietstocht van 40 km. door Angkor, gaan we op een drafje naar Pubstreet en genieten van een paar sapjes tijdens Happy Hour dat hier in sommige bars de hele dag duurt.

Vrijdag 20 november

We zien vanochtend dat de Cambodjaanse zon de contouren van onze T-shirts in roodbruine kleur op ons huid heeft getekend.
Na het heerlijke ontbijt lopen we even de stad in, het is al weer erg warm om 10.00 uur 's ochtends. We drinken een voortreffelijke cappuccino in hotel de la Paix en nemen daarna een pedicure behandeling door onze voeten in een zwembadje met mini-piranha's te laten zakken; vreeeeemd gevoel! We kunnen ons lachen niet inhouden.
Na deze schoonheids-behandeling zwerven we nog wat door de stad. We maken wat foto's en kopen een zak lychees van een vrouw die haar bromfiets er vol mee heeft hangen. Daarna gaan we terug naar het hotel en trekken onze zwemkleding aan. Het water van het zwembad is ijskoud zodat we weer wat bijkomen van de drukkende warmte.

Om 14:00 uur gaan we dan nog één keer naar Angkor om de Bayon tempel en Angkor Wat te bewonderen. Aan het eind van de middag is Bayon nog veel mooier en, veel belangrijker, ook veel rustiger. We genieten van nog een rondje door deze tempel met de lachende gezichten en gaan dan naar Angkor Wat. Hier is het heel wat anders, niet wat het licht betreft, maar wel qua toeristen. Angkor Wat wordt op dit tijdstip overspoelt door de Touristis Groupos Japonica, oftewel enorme groepen Japanse toeristen. Uit alle poortjes, gangetjes, halletjes, putten en daken komen ze te voorschijn. Zeer vermakelijk maar beroerd als je een foto wilt maken.

Terug in Siem Reap drinken we wat bij de Red Piano, een bar die teert op het feit dat Angelina Jolie tijdens de opnames van Tomb Raider een graag geziene gast was. Ze hebben hier dan ook een cocktail naar haar vernoemd.
's Avonds eten we een typisch Cambodjaanse maaltijd Amok en na gisteren al Lok Lak te hebben gegeten, beschouwen ons nu als experts van de Cambodjaanse keuken.
Het eerste oordeel over deze keuken is in ieder geval heel positief.

Zaterdag 21 november

We zijn al om 05:45 uur bij het ontbijt, omdat we om 06:00 uur al opgehaald worden voor onze boottocht naar Battambang. Ondanks dat je hier pas vanaf 06:00 uur kunt ontbijten gaan ze gelijk een gelijk een fijn ontbijtje voor ons bereiden.
De bus is mooi op tijd, maar we zitten nog geen 2 minuten op onze plek of we moeten overstappen op een grote bus. Bagage overgegooid, kont in de stoel gedraaid en inderdaad, 2 minuten later mogen we er weer uit. Dit keer bij een restaurantje van een vage kennis van de chauffeur. Proberen ze toch nog een paar ontbijtjes te slijten.
De buschauffeur gaat ondertussen meer toeristen ophalen bij andere hotels. Enfin, om 7:30 uur stappen we uiteindelijk op de boot naar Battambang; niets eens slecht gezien de omwegen.

We merken al na 5 minuten dat we te zomers gekleed zijn voor zo'n open boot en Rob gaat in de stapel bagage, boven op het dak van de boot, op zoek naar onze rugzakken en vist er 2 warme jassen uit. Dat is veel beter.

De boottocht is fantastisch. We varen langs wetlands en zien overal grote watervogels wegvliegen. Deze mooie natuur wordt afgewisseld met drijvende dorpen en paalwoningen waarvan de bewoners druk doende zijn in hun kano's.
Na verloop van tijd wordt de vaargeul erg smal en komen de struiken en bomen heel dichtbij. We moeten zelfs dicht op elkaar kruipen in het midden van de boot om te voorkomen dat de takken midden in ons gezicht slaan.

Om 14:00 uur meren we aan in Battambang. Deze bootreis annex excursie van 6½ uur was zijn geld meer dan waard. Er staat een luxe 4WD met de naam van ons hotel te wachten. Diana spreekt de chauffeur aan en we kunnen instappen. Dat scheelt weer een ritje met de tuk-tuk. We checken in bij het hotel waar we al een paar keer mee gemaild hadden en laten ons daarna door een tuk-tuk in de stad afzetten. Een schok!!! Dit is het tegenovergestelde van Siem Reap.
Dit ziet er meer uit als een stad in het afgelegen noordwesten van China. Geen Pubstreet of Dr. Fish maar vooral veel onleesbare Cambodjaanse teksten.
Om deze nieuwe wereld even tot ons te laten komen besluiten we wat te lunchen bij een restaurant op de hoek. De ambiance is het net niet: de vloer fungeert als afvalbak en de plastic stoeltjes zijn, sinds de aanschaf 23½ jaar geleden, niet schoongemaakt. We bestellen toch maar wat fried rice; daar kan weinig mis meegaan, toch!?!?
Na een onverwachte heerlijke lunch lopen we wat langs de rivier Stung Sangker en bezoeken een klooster. We wennen redelijk snel aan de sfeer van deze stad.
Aan het eind van de middag nemen we een sapje bij La Villa, een hotel dat door een Frans stel wordt gerund. Oorspronkelijk wilden we hier slapen maar dit is tot 4 december volgeboekt. We zien waarom. Laten we niet klagen, wij zitten ook niet slecht in ons moderne fabriekshotel van 20 US dollar per nacht.

's Avonds eten we nog een Cambodjaanse specialiteiten bij een restaurant waar alleen maar Nederlanders blijken te zijn: 12 mensen uit een groep van Sawadee die hier een kookcursus volgen en een stel dat vanuit Vietnam deze kant op is gereisd. We raken met deze twee aan de praat en ze geven ons nog een paar tips voor de komende weken, als beloning krijgen zij ook wat tips voor Siem Reap van ons.
Terug bij het hotel maken we vast een afspraak voor morgen met een tuk-tuk chauffeur. Hij gaat ons voor 15 US dollar een hele dag rondrijden in de omgeving van Battambang. We weten niet zeker of hij wel heel ervaren is.....

Zondag 22 november

We hadden om 09:00 uur afgesproken met onze tuk-tuk reisleider en zaten daarom alweer om 08:15 uur in de ontbijtzaal. Hier geen stokbroodje met omelet maar een Cambodjaanse rijsttafel voor 10 personen (nr. 171).
Gelukkig voor ons stond er ook een broodrooster en wat sneetjes wit brood.
Na dit uitgebreide ontbijt gingen we kijken of onze chauffeur er al was, en ja hoor, hij kwam ons zelfs tegemoet lopen.
Ons eerste doel vandaag was om de 358 treden naar Wat Banan te beklimmen. De 5 torens in Angkor Wat stijl zijn wat vervallen, maar omdat we tijdens de beklimming van de trap en de bezichtiging van de tempel werden begeleid door 2 zeer minderjarige meisjes werd het een gezellige tempeltour. We lopen wat rond de torens, schieten wat plaatjes en rennen vervolgens de trap weer af. We rekenen af met onze animeer-meisjes en gaan op weg naar de volgende beklimming.
We scheuren over kleine paadjes, langs verdwaalde boerderijtjes en tussen de rijstvelden en gedragen ons als Sinterklaas die net het land is binnengekomen; zwaaien, groeten, lachen naar de kinderen van Battambang en omgeving. We zijn alleen ons strooigoed vergeten.

Als we bij Phnom Sampeau aankomen wordt de tuk-tuk bij een eettentje geparkeerd; is vast een vriend van een vage kennis van de buurman van onze chauffeur. Het zal wel de bedoeling zijn dat we daar straks lunchen.
We beklimmen deze heuvel waarop de Wat Sampeau staat via de asfaltweg en moeten concluderen dat de 7 heuvelenloop van vorige week een lachertje is vergeleken bij deze wandeltocht hier omhoog.
De Wat Sampeau is een mooie nieuw uitziende tempel en dat heeft vast te maken met de donaties van de Cambodjanen in het buitenland die kunnen worden gebruikt voor de onderhoud van dit complex.

De uitzichten vanaf deze heuvel zijn fantastisch, je kunt helemaal tot Battambang kijken en het is één en al boerenland waarop vnl. rijst en sinaasappels wordt verbouwd. Van deze produkten uit de omgeving van Battambang wordt gezegd dat ze de beste van het land zijn. Misschien wel een leuke locatie voor "Boer zoekt vrouw overzee", hoewel we nog geen Cambodjaanse Wietsze zijn tegengekomen.

Nadat we de tempel van alle kanten hebben bekeken, en Rob nog even uitgebreid met een monnik heeft staan beppen gaan we weer naar beneden. Onderweg bezoeken we nog een grot waar een monumentje is opgericht ter nagedachtenis aan de vele Cambodjanen die hier zijn vermoord door de Rode Khmer. Het monument bestaat uit een glazen kist, met daarin botten en schedels van enkele van de slachtoffers die hier zijn doodgeslagen en vervolgens in de grot werden gedumpt.

We lopen door naar onze tuk-tuk en toevallig is het net lunchtijd. We eten er wat bij die vage kennis en na de lunch stappen we weer in onze koets en gaan op weg naar de bamboe-trein.
We rijden onver de NH 57, een weg die in 2011 geasfalteerd moet zijn door een chinese aannemer. Na een half uur hobbelen over dit erg brede zandpad zijn we dan ook bedekt met een laag oranje stof; we zijn hier duidelijk 2 jaar te vroeg over heen gegaan.

De bamboe-trein is niet meer dan 2 assen met treinwielen en daarop een bamboe-bodem en een klein buiten-boordmotortje dat de achteras aandrijft. Deze "trein" rijdt op een enkel spoor en wanneer er een tegemoet komende trein aankomt is deze light trein zo afgebroken en van de rails af. Tegenwoordig wordt deze trein vooral gebruikt om toeristen te vermaken.

Wanneer we hebben plaastgenomen en het motortje is aangeslingerd komt het karretje langzaam op gang om vervolgens steeds harder te gaan. Het is een beetje hetzelfde gevoel als in de Python van de Efteling te zitten, maar dan zonder de uitgebreide veiligheidsmaatregelen en op rails die zo krom zijn dat het eigenlijk een wonder is dat het karretje er niet steeds afstuiterde.

De snelheid is duizelingwekkend op slechts 30 cm. afstand van de rails en we zijn opgelucht als we op het eindstation aankomen.

Na deze Cambodjaanse versie van een pretpark attractie gaan we op weg naar Wat Ek. Opnieuw een Angkoriaanse tempel, maar deze is wel in heel sneue staat. Onderweg er naartoe komen we nog door een dorpje waar ze gespecialiseerd zijn in het maken van rijstpapiertjes waar loempia's van gemaakt worden: erg belangrijk dorp dus!

Terug in het hotel proberen we de resten van de laag stof weg te spoelen, maar dat valt nog niet mee, en we moeten behoorlijk schrobben.

's Avonds hebben we gereserveerd bij La Villa, het hotel waar we ons eerder al verlekkerd hebben. We eten er in Zuid-Franse sfeer een heerlijke Cambodjaanse maaltijd. Ook spreken we de eigenaar nog even. Hij vertelt ons dat het de afgelopen 1½ jaar niet zo koud is geweest. We vragen ons later af over welk land hij het heeft. Want het wordt elke dag zo'n 30 graden in Cambodja.
Als we terug willen gaan naar ons hotel moeten we ons best doen om een tuk-tuk te vinden. Het valt ons dan ook op hoe uitgestorven het is op straat. Zo'n zondagavond is over de hele wereld ook hetzelfde.

Maandag 23 november

Vandaag hebben ween soort van rustdag. We slapen eerst wat uit en gaan dan na het ontbijt nog even de stad in. We wandelen daar wat over de markt en flaneren vervolgens over de "boulevard" en bewonderen de franse koloniale gebouwen die hier staan. Klinkt overigens wat chiquer dan het is. Na een stevige espresso bij La Villa gaan we op zoek naar een bus-maatschappij die ons morgen naar Phnom Penh kan brengen. We hoeven niet echt te zoeken want de tickets worden op elke hoek van de straat verkocht en het lijkt erop dat de bussen ook op elke hoek van de straat passagiers oppikken.
's Middags we wat zonnestralen bij het zwembad. Als Rob de handdoeken haalt bij de poolboy kijkt deze hem wat vreem aan en vraagt: "are you not cold?". Het zal wel aan ons liggen, maar met 30 graden kun je toch niet van "cold" spreken.
We leggen de handdoeken op onze bedjes en gaan met onze nog on-gezonde lichamen in de zon liggen. Het lijkt wel vakantie!

Als we 's avonds omkleden om de stad in te gaan zien we dat we weer veel te onbenullig in de zon hebben gelegen; dat is een leuk gezicht zo'n setje kreeften op stap.
We eten bij White Rose wat je een typisch Cambodjaans restaurant mag noemen: diverse kleuren plastic stoeltjes, wat bijeen geraapte tafels, en altijd weer lekker eten. Ook dit keer weer veel te veel om te kunnen kiezen: van fried rice tot lok lak, van amok tot sweet en sour chicken, van alles met cashew noten en heel veel met ananas. Ook free wifi staat overal op de kaart en uithangborden, maar dat hebben we nog niet geprobeerd.