De bus draait vanuit Santiago een 4-baans snelweg op, dat hadden we sinds Havana niet meer gezien.
Het is maar van korte duur want binnen een half uur gaan we de landelijke route weer op. Het is erg mooi in deze omgeving: bergachtig, veel palmen en grote bomen, maar ook akkers vol met bananen, sinaasappels, suikerriet en zelfs rijst. We slingeren 4 uur lang door deze omgeving af en toe afgewisseld met een stukje ruige kust. Dit is de mooiste route tot nu toe.
We gaan via Guantanamo waar ook nog passagiers op de bus komen. Ze hebben geen lange baarden en dragen geen oranje pakken dus de Amerikanen zullen de bewaking van Gizmo nog steeds op orde hebben. Bij een rookstop onderweg kopen we 2 chocoladerepen van een vrouwtje, vers, want cacao wordt hier ook verbouwd.
Om 12:45 uur zijn we in Baracoa waar we een hotelletje hebben geboekt vanuit Santiago. Er stond niet bij dat je voor dit hotelletje eerst 96 treden moest beklimmen met je volle rugzak. Gelukkig is er wel een lekker zwembad bij.Omdat we nog steeds niet weten of we ons visum moeten verlengen gaan we naar het officina de immigracion. In principe is een visum een maand geldig, maar van 22 oktober tot 22 november zijn 32 dagen. Bij het het kantoortje horen we echter dat 22 in en 22 uit geen probleem is en dat we ons visum niet hoeven te verlengen. Scheelt weer 50 CUC.
Hierna gaan we nog even bij Cubatur binnen omdat we graag naar El Yungue willen. Dit is een 569 meter hoge "tafelberg" die je in 2 uur kunt beklimmen. Bij Cubatur adviseren ze ons om morgenvroeg terug te komen omdat we dan kunnen zien hoe het weer ter plekke is.
We lopen nog even over de boulevard en maken nog wat foto's bij de zee. Daarna tellen we weer de 96 treden en strijken neer op een ligbedje bij het zwembad. Het valt niet mee hier!
's Avonds eten we een gebakken visje bij een paladar en liggen op tijd op bed; de vochtige warmte is slopend.
Zaterdagochtend gaan we naar Cubatur om te kijken wat er vandaag mogelijk is. De tocht naar El Yungue lijkt niet mogelijk te zijn omdat er regen wordt verwacht als gevolg van de tropische storm Paloma.
We kiezen daarom voor een trip naar nationaal park Humboldt, een van de laatste regenwouden van de Caribean en sinds 2001 een Unesco site vanwege zijn bijzondere ecosysteem. Met doodsverachting doorstaan we de rit erheen, maar het is de moeite waard. Fantastisch begroeide berghellingen, wijdse vergezichten, kleinste kikker die we ooit gezien hebben en een bad in de rivier.
Het is een wandeling van 3 a 4 uur en op de terugweg wordt de dodemansrit met de taxi even onderbroken voor een bezoekje aan, wat het mooiste strand van deze oostkust moet zijn. Helaas ligt het strand vol met ¨wrakhout¨ dankzij Ike en dat maakt het een stuk minder idyllisch dan verwacht.
Terug in Baracoa horen we dat de bus uit Santiago vandaag niet heeft gereden en dat het zo goed als zeker is dat er morgen ook geen bussen gaan. Dit allemaal dankzij de duif, Paloma genaamd. Morgenvroeg maar even naar het busstation.
Volgens de berichten gaat Paloma vannacht om 2 uur via Holguin over het land en blijven we hier in Baracoa buiten schot.
Je ziet hier, en eigenlijk in heel Cuba nog overal plakband over de ramen zitten. Dat hadden ze er na Ike nog niet afgehaald. Lijkt heel verstandig.
Als we zondagochtend wakker worden beseffen we dat het dak er vannacht niet afgewaaid is. De duif heeft ons in ieder geval gespaard, net als Mitch 15 jaar geleden.
We zetten de tv aan hoe het in de rest van het land is, maar vreemd genoeg zien of horen we niets. Na het ontbijt eerst maar eens naar het busstation. Daar wordt ons verteld dat er vandaag weer geen bussen gaan, maar morgen waarschijnlijk wel. Ze adviseren ons morgen om 8uur weer op het busstation te zijn. Zitten we dus een dag extra in Baracoa, de plek waar Columbus in 1492 voet aan wal zette en hier een houten kruis in de grond plantte. Dit kruis wordt hier overigens nog steeds bewaard in de kerk.
Het is voor ons nu even onmogelijk om Baracoa over de weg te verlaten, maar tot 1964 was het sowieso onmogelijk om Baracoa over land te bereiken en ging alles over zee, valt een extra dagje dus eigenlijk wel mee.
De hele ochtend vallen er buien, geen idee of dit het gevolg is van Paloma, want dat staat er niet bij. Geeft ons in ieder geval de gelegenheid eens een boekje te lezen, bijv. over het leven na je 40e, de weblog bij te werken en wat mail te versturen.Rob gaat proberen de baard van 2,5 week er af te hakken en we bedenken ons dat het allemaal veel erger kan, bijv. regen op een camping.
´s Middags klaart het al weer aardig op en maken we een strandwandeling. We wilden eigenlijk tot Playa Blanca lopen maar we horen dat ook dit mooie strandje geruïneerd is door Ike.
Terug bij het hotel gaan we nog even bij het zwembad liggen om te genieten van de namiddagzon.
We waren vanochtend al om 7 uur wakker, op hoop van zegen gingen we naar het busstation. Dit keer was er iemand aanwezig op het officina de Viazul. Ze vertelde ons daar dat er nog een lijst lag met reizigers die zaterdag al terug wilden en wij zouden boven aan de lijst van zondag komen. Let wel, het is nu maandag. We moesten dus maar hopen dat er toeristen die voor zaterdag hadden gereserveerd op een andere manier Baracoa hadden verlaten zodat wij konden doorschuiven. Volgens de medewerkster van Viazul maakten we een goede kans en anders plakken we er nog een dagje aan, zou slecht was het hier ook niet. Columbus zei in 1492 al dat dit het mooiste land was dat hij had gezien. Wij hebben waarschijnlijk iets meer gereisd dan Columbus(!), maar denken dat Baracoa in ieder geval op het mooiste stukje Cuba ligt.
Terug bij het hotel enorm gebunkerd bij het ontbijtbuffet want als het meezit vandaag hebben we nog een lange rit voor de boeg. We willen in Santiago nl. gelijk de bus naar Bayamo nemen. Na nog wat geld te hebben gewisseld gaan we de rest van de ochtend bij het zwembad liggen, het weer is fantastisch vandaag. Het lijkt af en toe wel vakantie.
Om 12.00 uur lunchen we nog wat en gaan dan bepakt en bezakt op weg. Voor de laatste keer die 96 treden, dan nog een minuutje of 10 in de brandende zon door de straten van Baracoa. We voelen ons net die gozer uit de Axe reclame, het zweet komt met bakken tegelijk. Als het allemaal maar niet voor niets is. Bij Viazul hangen 2 fantastische airco´s maar ze doen het helaas niet. Het zweet lijkt niet meer te stoppen.
Precies om 13:15 uur begint de verkoop van de tickets en tot onze grote opluchting kunnen we mee. Nadat het busvervoer 2 dagen heeft stil gelegen vanwege Paloma, kunnen we onze weg weer vervolgen. Maar we hebben nog niet eerder in zo´n volle bus gezeten.
Om 19:10 uur zijn we in Santiago en om half 8 gaat de bus naar Bayamo. Snel in de rij voor buskaartjes en de bagage van de ene bus naar de andere. Voor we het weten zijn we weer op weg. De laatste uren leven we op de borrelnoten die Danthe ons heeft meegegeven, want op de busstations is niets te krijgen.
De buschauffeurs stoppen regelmatig om een familielid, vage kennis of extra lading goederen mee te nemen. Meestal krijgen ze daar dan wat eten of iets dergelijks voor terug. Deze chauffeur doet het weer helemaal anders. Hij stopt om een jonge meid mee te nemen, geeft het stuur over aan de andere chauffeur, neemt plaats op de bijrijdersstoel en neemt die meid op schoot. Hij slaat zijn arm om haar heen en begint haar af te lebberen. Hij probeert zelfs even haar huigje te toucheren met zijn tong. Dit tafereel gaat door tot de passagiere er uit moet, dan neemt hij het stuur weer over en vervolg vrolijk fluitend zijn weg. Zo heb heb je helemaal geen OV chipkaart nodig.
Uiteindelijk zijn we mooi op tijd in Bayamo waar we een aantal dagen geleden ook al waren toen het zo regende. Toen besloten we gelijk door te gaan, hopelijk hebben we nu meer geluk.
Als we dinsdagochtend wakker worden in hotel Telegrafo zien we gelijk dat heel ander weer is dan een week geleden. De lucht is strakblauw en de temperatuur is al behoorlijk opgelopen. Na het ontbijt wachten we op het mannetje van Cubanacan want we willen een tochtje naar de Sierra Maestra boeken. Hoewel hij er om 9:00 uur had moeten zijn gaan we om half 10 maar even de stad in want hij houdt er blijkbaar zijn eigen openingstijden op na. Bayamo is een klein en rustig dorp aan de voet van het Sierra Maestra gebergte. Dit gebergte met een max. hoogte van 2000m. heeft een nog onbedorven natuur. Bayamo is ook de stad van Carlos Manuel de Cespedes. Deze advocaat kwam in opstand tegen de Spaanse overheerser en werd daarmee de eerste revolutionair die de onafhankelijkheid uitriep in 1868. Bayamo is ook de geboorteplaats van Perucho Figueredo de componist van het huidige volkslied dat voor het eerst in Bayamo werd gespeeld.Wanneer wij van onze wandeling door Bayamo terugkomen is de medewerker van Cubanacan wel aanwezig, maar de ontmoeting wordt een teleurstelling. Met de mentaliteit die je van een medewerker van een staatsbedrijf kan verwachten deelt hij ons mee dat er eigenlijk niet mogelijk is. Hij zegt dat vanweg Paloma de bewoners van de Sierra Maestra zijn geëvacueerd en dat deze eerst terug moeten. Er zit dus niet veel meer op dan de Sierra Maestra tijdens een volgende trip naar Cuba te bezoeken.
We vragen de Cubanacan hork of hij voor ons dat wel even de bustickets naar Ciego de Avila wil reserveren. Hij pleegt een telefoontje en komt ons vertellen dat er de komende week geen plekken zijn op de bus. Wanneer we zelf even later de receptioniste met Viazul laten bellen voor bustickets wordt haar verteld dat we morgen gewoon naar het busstation moeten komen en dat we dan waarschijnlijk wel meekunnen. De Cubanacan hork had er duidelijk geen zin in vandaag.
De rest van de dag vermaken we ons een beetje in Bayamo, eigenlijk vluchten we van de ene schaduwplek naar de andere en van de ene airco naar de andere. Het is ook nooit goed.
Het valt ons op hier hoeveel rijen er staan, een rij bij de supermarkt, een rij bij de banken, een rij bij de ijssalon, overlal rijen wachtende mensen. Het lijkt erop dat iedereen zijn overheidssalarisje weer heeft ontvagen en weer spullen wil kopen.
´s Middags boeken we via internet een resort in Caya Coco, waar we een paar dagen willen verblijven. Nu moeten we alleen nog op de bus zien te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten