Myanmar 6

Om 15.05 uur begon de pret. De bus zat al vol maar gaandeweg kwamen er toch nog steeds mensen bij die een plek in het middenpad kregen toegewezen.
Een viertal spanjaarden hadden het slechter getroffen dan ons, zij zaten op de achterbank: stoelen die niet acherover konden en de motor onder je voeten, lekker warm.
Om dit lange verhaal verder kort te houden, 14,5 uur later, stonden we weer in Yangon; of we niet weg geweest waren................

We hoefden niet te zoeken naar een taxi want er dienden zich al gelijk een horde chauffeurs aan.
Wij kozen de verkeerde, want toen we bij zijn auto kwamen zagen we dat dit apparaat rijp was voor de sloop of daar misschien wel vandaan kwam: geen binnenbekleding op de deuren, ramen waren open (of ontbraken) en konden niet bediend worden, alle apparaten in het dashbord waren verdwenen en bovenal hadden we last van de veren in de achterbank die in onze rug staken. Mechanisch klonk het ook niet allemaal even soepel maar wonder boven wonder worden waren we 45 minuten later op het busstation vanwaar we naar Pathein zouden gaan. We zochten dit keer de mooiste bus uit en gingen nog even een bakkie thee drinken.

Terug bij de bus zagen we de 4 spanjaarden weer die de hele nacht op de achterbank hadden doorgebracht, ze gingen dezelfde kant op en ook nu waren de goede plekken weg en konden ze alleen nog plaatsnemen op van die ienie mienie kinderstoeltjes in het gangpad.
Dat het uitzoeken van een mooie bus geen garantie boekt voor een goede chauffeur, bleek al snel. Wat een onbeschofte, agressieve smeerpijp. Hij toeterde naar iedereen die hem voor het gaspedaal kwam en als je niet ver genoeg aan de kant ging reed hij je de berm in. Net als veel andere mannen in Myanmar zat hij de hele tijd op een soort van pruimtabak te kauwen, maar als hij dan een klodder naar buiten spuugde kreeg het meisje dat achter hem zat de spetters over zich heen. Bovendien bleef het nodigde hangen in de rail van zijn schuifraam. Dit alles met een snelheid die voor deze wegen onverantwoord was. Maar goed alles went en we hadden toch tijd genoeg om te genieten van de prachtige omgeving.
Het landschap wordt gedomineerd door akkers waar rijst wordt verbouwd. Alle stadia waren te bewonderen: het oogsten, het bewerken van het land met 2 ossen en een houten ploeg erachter waar dan iemand opstaat om voldoende gewicht te geven, maar ook het aanplanten van nieuwe rijst. Zeer arbeidsintensieve landbouw waarbij nog geen machines worden gebruikt.

Na een enerverende rit kwamen we uiteindelijk om 11.00 uur aan in Pathein waar de bus naar Ngwe Saung net was vertrokken.
We namen een Star cola aan de overkant waar de spanjaarden aan het onderhandelen waren over een transfer met een pick-up naar Ngwe Saung. Ze vroegen of we meededen en dat was natuurlijk goed. Niet wachten op een volgende (volle) bus maar gelijk met z'n zessen naar Ngwe Saung. Eén uur en 45 minuten later dropten we de spanjaarden bij hun (shabby) hotel naar keuze en zette wij koers naar een paradijs op aarde. Althans zo voelde het wel na 22 uur achter elkaar onderweg te zijn geweest.
We hebben ons zelf getrakteerd op een hotel waar je het kwijl van uit de mond loopt. 's Middags nog even aan het zwambad gaan liggen om alvast te wennen, maar 's avonds vroeg naar bed om de afgelopen 24 uur te verwerken.

De volgende ochtend gaan we alweer vroeg naar het ontbijtbuffet, we zitten aan een tafeltje buiten, op het houten terras en kijken uit op het zwembad en de zee. Het ligt er hier allemaal vredig bij, heel anders dan de hectiek van de afgelopen 3 weken. Na het ontbijt zitten we nog even op het enorme balkon bij onze kamer en kijken uit op de prachtige palmentuin van het hotel. Honderden tienmeter hoge kokospalmen en recht voor ons tussen wat van die palmen door zien we de zee en horen de golfslag.

Vandaag 2 bedjes aan zee, het is geen strakblauwe hemel die we boven ons zien, maar het is ook onze eerste dag, dus rustig aan met de zon!
We wandelen wat langs de waterlijn en zien dat de kinderen hier zand-pagodes maken in plaats van zand-kastelen. Na de lunch wordt de bewolking zwaarder, maar we voelen ook dat dit voor ons een gelukje is want schouders en neus zijn al behoorlijk gevoelig.

We besluiten morgen te gaan duiken en passen 's midddags alvast onze duikuitrusting aan. Het is niet allemaal onze maat, maar we doen het er maar mee; we zijn te nieuwsgierig.
Om 17.00 uur gaan we terug naar de kamer en lezen op het balkon nog een tijdschriftje. De elektriciteit is ook hier op de bon en komt pas om 17.30 uur weer in bedrijf. Voorlopig genieten van het getjirp van de vele vogels die onzichtbaar in de palmen zitten.

's Avonds aten we weer in de stad. Er staan hier voornamelijk vis en andere zeevruchten op de kaart. Prijzen staan er niet bij, het zijn allemaal dagprijzen. Aan de tafel staat een koelie die met een waaier je enige verfrissing probeert toe te wuiven.
We kozen vanavond voor gegrilde vis. Het was ook duidelijk een vis: met kop, staart en vinnen, maar hij smaakte voortreffelijk.

Onze 2e dag in Ngwe Saung gaan we duiken, niet veel over te schrijven denk je dan, maar het begint al als we met de zodiac naar de boot moeten worden gebracht. De divemaster stuurt de zodiac tot 2x toe op precies het verkeerde moment tegen een golf in: alles was dus gelijk al nat.
We waren met z'n zessen vandaag. Een zwitsers stel, dat woont en werkt in Singapore, en een ouder duits stel. Wij zijn de enige die gaan duiken.
Onze duikboot is niet veel soeps. Veel losse stukjes hout maken hier blijkbaar ook een boot en daat betaal je dan 60 dollar voor. Na 1,5 uur zijn we bij de duik- en snorkelsite. Zonder briefing en zonder een duikcomputer/horloge plonsen we het water in voor de 1e duik. Een uitgebreide beschrijving van deze duik staat in ons duiklogboek, maar samengevat: warm water, matig zicht, behoorlijke visstand en niet echt kleurrijk koraal.
Voor de snorkelaars was het helemaal waardeloos geweest. Het zwitserse stel is al heel wat duiken gewend in Zuidoost-Azie, maar dit was helemaal niets.
De zwitsers zijn trouwens behoorlijke luxe beestjes, want hoewel ze met een taxi van Yangon hier naartoe vervoerd waren was dat zelfs niet goed genoeg. Er zat geen airco in deze taxi. Voor de terugweg hebben ze dus een busje geregeld met airco. We horen ook dat ze gelijk met ons terug gaan en hij biedt aan dat we voor de meerprijs van het busje met hun meerijden. Dit is maar 22 dollar terwijl we al gerekend hadden op een taxi van 100 dollar. Weinig bedenktijd nodig.
Er is op de boot niets te eten, geen lunchbox, geen versnapering, geen water, niets. Gelukkig hadden we nog wat sultana's bij ons.
Voor onze 2e duik gaan we een paar honderd meter verderop, bij een ander, nog kleiner eilandje liggen. Weer zonder briefing, maar dat had ook weinig zin gehad, want geen van de divemasters spreekt meer dan 3 woorden engels. Deze keer rollen we achterover van de zodiac het water in. Weer een korte samenvatting van de duik: nog steeds warm, nog steeds matig zicht, veel meer en grotere vis, een zeeslang en mooie grote brokken koraal. Zelfs nemo kwam voorbij. Erg bevredigend duikje, van maar liefst 1 uur en 20 minuten! Op de boot was men al ongerust geworden. We worden snel aan boord gehesen en gaan op weg naar het hotel.

Daar aangekomen gaan we nog even verhaal halen bij de general manager wat betreft de boot, verzorging en veiligheid. Uiteindelijk hoeven we de boot niet te betalen en krijgen we een korting voor het ontbreken van de lunchbox. Als we later aan het zwembad liggen krijgen we als traktatie nog een kokosnoot bezorgd met de complimenten van de general manager. Netjes opgelost!

De zonsondergang doet het erg goed vanavond, eind goed al goed.
Onze laatste dag in dit resort begint met een hoop gerommel, in de buik wel te verstaan. Tegen dit soort geweld blijkt de wc niet bestand.
Na enige tijd is de storm voorbij, maar is de fut er ook een beetje uit. De rest van de ochtend slapen we wat uit.
's Middags hebben we toch nog lekker aan het strand gelegen, het is een stralende dag en we durven bijna niet onder de parasol vandaan te komen. 's Avonds voorzichtig weer wat gegeten en bijtijds naar bed.

Onze eerste rem-slaap wordt wreed verstoord als er op de deur gebonst wordt. Het blijkt de divemaster te zijn waar we mee gedoken hebben, of we zijn duiklog nog even willen tekenen. Hierna pakken we draad weer op waar we gebleven waren.
De volgende ochtend staat het taxibusje op tijd klaar. Volgens onze zwitsere vriendin was dit nog niet veel soeps, maar het is maar net wat je gewend bent in Myanmar; voor ons was dit pure luxe!

In ruim 5 uur rijden we terug naar Yangon waar we 's avonds nogmaals de Shwedagon bezoeken, dit keer is deze pracht pagode mooi uitgelicht met schijnwerpers.
16 November, om met Frank S. te spreken: and now the end is near..........
We pakken nog 1x alle troep in en verschepen ons zelf naar de luchthaven voor de retourvlucht naar Amsterdam.

Myanmar 5

Het is inderdaad droog als we opstaan maar wel bewolkt, iets wat we deze trip nog niet hadden meegemaakt. We gaan vanochtend eerst naar de lokale markt en merken dan gelijk dat Bagan een stuk toeristischer is dan eerdere plaatsen. Busladingen toeristen worden gedropt en de lokale bevolking weet dat ze aan een leuke foto iets kunnen verdienen. Bovendien wordt je om de 13 seconden gevraagd of je postcards, houtsnijwerk, edelstenen of allerlei lakwerk wilt kopen.
We huren 2 fietsen en gaan proberen onze weg te vinden in het woud van pagoda's, stupa's en kloosters dat hier op een relatief klein gebied van 42 km staat. Bagan is een van de belangrijkste cultuurmonumenten van Azie. Het wordt wel vergeleken met Ankor in Cambodja en Borobudur in Indonesie.

Het is flink zoeken zonder een gedetailleerde kaart van het gebied maar toch lukt het om de belangrijkste paya's te vinden. De rest gaat op gevoel. Zie je vanaf de weg iets leuks dan fiets je erheen. De pagodes zijn over het algemeen niet meeer in gebruik maar een overblijsel uit vroegere tijden. Ze hebben dan ook niet de gladde pleisterlaag die de meeste pagodes normaal hebben. Deze ruwe bakstenen uitvoering is ook de charme van de pagodes in Bagan.
We beklimmen er een paar, stoten ons hoofd aan te lage doorgangetjes, genieten van de prachtige uitzichten en bewonderen de mooie boedda's die nog steeds in de meest pagodes te vinden zijn.
Om een uurtje of 3 besluiten we terug naar Nyaung U te fietsen. Morgen is er weer een dag en hopelijk een zonniger.

's Avonds eten we bij een restaurant met pizza en pasta op de kaart. Aan alles is te merken dat er hier een grote concentratie toeristen rondloopt. De pizza is voortreffelijk en ook de lasagna is smaakvol.

De volgende dag lijkt het inderdaad weer wat zonniger te worden. We besluiten vandaag eerst naar Mt. Popa te gaan. We charteren een taxi en om 09:00 uur gaan we op weg. De chauffeur jaagt er behoorlijk op los en op dit slingerweggetjes is het net of je in een achtbaan zit. Binnen een uur zijn we bij de berg.
Het is een prachtig gezicht, dit pagodecomplex dat de volledige top van een berg bezet. We klauteren weer naar boven en houden de brutale apen die hier huizen goed in de gaten. We ontwijken een paar apenkeutels, doen een donatie voor de pagode en bovengekomen genieten van het prachtige vergezich en de pagode zelf natuurlijk.
Na uurtje zijn we weer beneden, drinken nog wat en om 11:00 uur scheuren we weer richting Nyaung U. Klokslag 12:00 uur zijn we weer bij het hotel.
's Middags huren we weer fietsen want er is nog zoveel wat we niet gezien hebben, maar voordat we opweg gaan eten we een hamburger; ook dat is hier mogelijk.
Na deze lunch fietsen we over andere zandpaadjes, zien nog mooiere pagodes en genieten vanaf de top van een van deze pagodes van het mooiste uitzicht tot nu toe.
Om een uurtje of vier zoeken we een geschikte pagode om van de zonsondergang te genieten. We kiezen voor de Dhammayangyi paya, maar als we aankomen zien we dat we niet de enige zijn. Honderden toeristen beklimmen de steile trappen om vanaf het hoogste platform te kunnen genieten van de zon die verdwijnt achter de pagodes.
Als de rode bol verdwenen is fietsen we in de schemering terug naar het hotel.
Op de laatste dag in Bagan hebben we toch maar weer de fietsen van stal gehaald. Eerst even naar de markt en daarna nog naar de Shwezigon pagode gefietst. De zon liet hem zo glimmen dat we hem niet konden weerstaan.
De temperatuur liep al snel op tot tropische hoogte, dus veel meer hebben we dus ook niet gedaan.
Na een voortreffelijke lunch zijn we terug gegaan naar de kamer, de spullen bij elkaar geveegd en gewacht op de bus die ons in zo'n 14 uur naar Yangon moest brengen. We konden ons dus weer schrap zetten.

Myanmar 4

Na een taxirit van 50 minuten komen we aan bij de luchthaven van Heho. Een gemiddeld treinstation in een klein dorp in Nederland heeft meer faciliteiten, maar goed. We liepen naar de houten incheckbalie waarachter een medewerker van Bagan Air stond. Toen we vroegen waar en hoe we moesten inchecken kwam hij met het voorstel een vlucht eerder te nemen. Wij vonden het best en na nog een tweetal houten balies gepasseerd te zijn zaten we opeens al in de wachtruimte. Zo moet Schiphol er 100 jaar geleden ook hebben uitgezien. Op nog geen 50 meter van de landingsbaan zaten we te wachten op onze vlucht.
Strak op tijd kwam het 70 persoons propellorvliegtuig voorbij suizen. Een paar minuten later liepen we over de landingsbaan en zochten een plek in het vliegtuig. Je hebt hier geen toegewezen stoelnummers dus waar het vrij is ga je zitten. De vlucht verliep soepel en binnen een half uur waren we in Mandalay. We moesten zeker zolang wachten tot onze bagage er was en nog eens 2x zolang in een taxi om bij het hotel te komen. We waren net op tijd in het hotel om de laatste vrije kamer in te pikken net voor de neus van 2 duitsers.

Op onze eerste dag in Mandalay gaan we in alle vroegte naar de jetty waar we met de ferry naar Mingun zouden gaan. Helaas klopte onze reisbeschrijving niet en waren we een uur te vroeg. Toen we eiteindelijk om 09:00 uur vertrokken zaten ook Martha en Anna, de 2 spaanse dokters, aan boord. Ook zij waren na Inle deze kant opgekomen.
Na een uurtje dobberen bereikten we Mingun.
Grootste attractie hier is de nooit afgebouwde pagode. Het had de grootste van de wereld moeten worden maar nadat de regerend koning stierf is de pagode nooit afgebouwd. Ondanks dat is het een indrukwekkend bouwwerk.
Behalve deze kolos stonden er nog een aantal kleinere pagodes waaronder die op de kaft van de Lonely Planet staat. Ook hangt hier de op twee na grootste bell ter wereld.
Na de lunch ging de boot weer terug naar Mandalay waar wij gelijk doorgingen naar het paleis van Mandalay.
Dit paleis wordt omgeven door ruim 2 kilometer lange muren terwijl het koninklijke complex maar een klein gedeelte van het totale oppervlakte beslaat. Deze koninklijke gebouwen is ook het enige wat je hier als toerist mag bezoeken. Het was er vreemd genoeg erg stil, weinig toeristen, geen personeel of bewaking. De gebouwen lagen er mooi bij met hun goudgekleurde daken en donkerrode muren.
Na hier een uurtje rondgelopen te hebben besloten we naar Mandalay Hill te gaan. Hier wilden we van de zonsondergang genieten, maar het was nog een hele klim naar boven. De beklimming van deze heuvel nam uiteindelijk nog 1 uur in beslag. Nat bezweet kwamen we boven, want ook vandaag was het weer boven de 30 graden. We waren wel op tijd om te kunnen genieten van een dieprode zonsondergang.
Naar beneden ging een stuk vlotter en om 18:00 uur waren we bij het hotel.
's Avonds aten we, net als gisterenavond, bij Mann. Dit restaurant zou in nederland absoluut gesloten worden door de smaakpolitie maar het eten is er voortreffelijk. Vanavond aten we o.a. een portie loempia's voor 60 eurocent en dan krijg je 25 heerlijke loempia's voorgeschoteld met een voortreffelijk sausje erbij. Ook de sweet-and-sour chicken is om je vingers bij af te likken.
Hebben we ons vorig jaar verbaasd over de chinezen, dit jaar zijn het de italianen.
Deze Armani toeristen komen met veel branie deze lokale gelegenheden binnen en verwachten dat alles hen naar de zin wordt gemaakt. De hond van de baas liet echter precies weten hoe er over dit soort mensen gedacht wordt want hij piste naast hun tafel en liep weg alsof er niets aan de hand was.

De volgende dag hadden we een taxi geregeld. Geen blauwe mini-mazda maar een comfortabele Carina. Onze chauffeur leuk een beetje op een japanse kamikaze piloot uit een lachfilm. Stekels op z'n hoofd, dikke nek, 1.50 meter lang en erg goede ogen, want om door zijn brillenglazen te moeten kijken moet je wel héle goede ogen hebben. Belangrijkste was dat hij erg vriendelijk was en precies deed wat we hem vroegen.
Hij bracht ons eerst naar Amarapura en de U bein brug. De U bein brug is inderdaad zo mooi als men zegt. Vooral de lokale activiteit op deze brug maakt het interessant. Na hier een keer heen- en-weer gelopen te hebben gingen we naar het klooster van Amarapura om ook hier een lunch bij te wonen. Hoewel het klooster groter is en meer monniken huist dan dat in Bago, was het ritueel in Bago puurder. Daar was het alsof je stiekum stond mee te kijken bij de lunch, hier was het net of de leeuwen in een dierentuin hun dagelijkse portie biefstuk kregen en dan doel ik vooral op het gedrag van de toeschouwers en niet van de monniken.
We hebben het maar gelaten voor wat het was en zijn daarna doorgegaan naar Ava of eigenlijk Inwa zoals het tegenwoordig heet. Eerst met een veerbootje in 5 minuten de rivier over en daarna in een paardekar het complex rondgereden. De 2 kloosters waren de moeite waard: de ene om zijn prachtige gebeeldhouwde gevels, de andere om de teakhouten uitvoering.
Hierna gingen we voor de lunch naar het dorpje Sagaing vlakbij Sagaing Hill wat onze volgende stop zou zijn.
Het was een echt bamar lunch, veel groente, wat saus, rijst en een kip curry. Het smaakte voortreffelijk.
Na deze uitgebreide lunch gingen we door naar Sagaing Hill. We beklommen deze heuvel niet, zoals gisteren, te voet maar werden door onze taxichauffeur omhoog gereden; wat een luxe vakantie.
Vanaf de top van Sagaing Hill zie je dat deze heuvel vol ligt met stupa's en pagode's.
Na er hier een paar van bezocht te hebben was het tijd om ons op te maken voor de zonsondergang bij de U bein brug.
Na een keer over de brug geslenterd te zijn vonden we de ideale plek. Hier hebben we gewacht tot de zon in het water zakte.
's Avonds hebben we weer gegeten in onze stamkroeg waarna we nog even de weblog hebben bijgewerkt. Omdat we de volgende ochtend alweer vroeg weg moesten met de boot naar Bagan hebben we alvast de tassen ingepakt en de wekker gezet.

De volgende ochtend werden we gewekt door de telefoon; de taxi was er al. Ik had de wekker verkeerd gezet...................... snel aangekleed, spullen gepakt en naar de boot. Op de boot werd je ingecheckt en kreeg je je stoelen aangewezen. Het zijn een soort vliegtuigstoelen. Op het bovendek staan luie stoelen van bamboe maar die waren allemaal al bezet.
De boot vertrekt een half uur te laat voor een tocht van 9,5 uur.
Op de boot was een soort restaurantje waar je wat kon eten en drinken. Prijzen in dollars en dat waren we niet gewend.
De boottocht was niet zo heel bijzonder of het moet bij de tussenstops zijn geweest waar mensen tot hun middel in het water staan om een paar banaantjes te verkopen aan de reizigers. Voor de rest slingerde de boot zich over de meanderende Ayeryarwadi rivier.
Naarmate we dichter bij Bagan kwamen werd de lucht donkerder en een half uur voor aankomst regende het zelfs op deze, volgens de LP, droogste plek van Myanmar. Snel met de taxi naar ons hotel en weer ingecheckt, hopen dat het morgen droog is.

Myanmar 3

In Kalaw zitten we in een guesthouse van een lokale familie. Zeer vriendelijke mensen! Zoals de hele vakantie al, is ook hier het ontbijt weer voortreffelijk en gaan we goed gevuld wat regelen voor de trek.

Kalaw is veel minder hectisch dan Yangon of Bago, voeg daarbij het koelere klimaat op bijna 1300 meter en deze rustige dag kan niet meer stuk.

We hebben in Kalaw een leuke teashop ontdekt waar steeds verse gebakjes en cakejes te krijgen zijn. Omdat ook hier de zon weer volop schijnt zijn we daar regelmatig te vinden. Een bakkie thee met een paar loempias, bananencakeje en zandkoek kost bovendien nog geen 2 kwartjes. We hoeven ons dus geen zorgen te maken over het budget.

De trek boeken we bij Jimmy. Dezelfde vent die ons al stond op te wachten toen de bus aankwam. Hij komt vriendelijk over en heeft alle tijd om ons het e.e.a uit te leggen. Morgen starten we om negen uur en we zullen de trek samen met twee spaanse meiden maken.

's-Avonds eten we bij een nepalees eethuis dat in de LP wordt aangeraden. Er zitten die avond alleen toeristen, maar dat mag de pret niet drukken.
We zaten daar naast de naaimachine en strijkplank, waarop ze tijdens het eten nog even een plooi glad streken.

De volgende ochtend om negen uur gaan we van start. De twee spaansen hebben er ook zin in dus wat kan er gebeuren.
De omgeving waardoor we lopen ziet er uit als een bontgekleurde lappndeken; overal worden op kleine akkers andere gewassen verbouwd. Er moet ook aardig geklommen worden, maar niemand geeft een krimp en om 11:30 uur bereiken we onze lunchstop annex vieuwpoint al.
Een handige local had op deze prachtige lokatie een paar tafeltjes en parasolletjes in elkaar geknutseld van bamboe en kon daar een leuk zakcentje mee verdienen, na ons kwamen er nl. nog drie gezelschapjes een tafeltje uitzoeken. De lunch was eenvoudig maar voedzaam: chapatis met aardappelcurry wat op smaak gebracht met chilisaus.

Om 13:00 uur gingen we verder en even later kwamen we door een klein dorpje. Jimmy nam ons mee een lokaal huis in vooreen bakkie thee. De planning had niet beter kunnen zijn want een paar minuten later begon het te stortregenen. De vrouw des huizes moest op haar slippers naar buiten sprinten want ze had nog een lading thee te drogen liggen voor het huis.
In de tussentijd gingen er wat GGD-ballonen naar nieuwe eigenaartjes en niet veel later was de bui alweer voorbij.
De regen had geen goed gedaan aan de paden, ze waren glad en glibberig geworden. De zon doet hier gelukkig wonderen en het werd langzaam wel weer beter.
Later die middag liepen we nog een tijdje via het spoor tot we bij een klein stationnetje aankwamen. We trokken veel bekijks net als de dorpsgek die hier stond te zingen en dansen alsof ze voor Idols aan het oefenen was.
Ook hier zien we vrouwen die de groene cheroots roken, maar dit begint de normaalste zaak van de wereld te worden. Deze vrouw is touwens nog wel vastgelegd voor het nageslacht.

Tegen half vijf arriveren we bij het dorpje waar we zullen overnachten. De laatste honderd meters zijn erg slecht en met voeten vol klei en zand lopen we omhoog het huis in.
De kok die deze trek voor ons het eten bereid blijkt een ware kunstenaar te zijn. Vanuit het niets tovert hij de lekkerste maaltjes op tafel en we moeten uitkijken dat we niet te veel eten
De slaapplaats is niet veelmeer dan een paar dekens op een houten vloer. Net na negenen gaan we proberen te slapen en dat valt nog niet mee. Jimmy snurkt als een kettingzaag die een teakwoud aan het omzagen is en ook een spaanse heeft blijkbaar wat ademhalingsproblemen.

De volgende morgen merken we dat onze ruggetjes toch niet zo goed tegen die harde vloer kunnen, maar om 07:30 uur vertrokken we alweer voor wat een lange wandeldag zou worden.
Wederom een schitterende omgeving om door omringd te worden. Felgroene velden rijst lamborghini gele velden sesamzaad, donkerrode omgeploegde akkers en blauwgroene velden sojabonen, soms afgewisseld met velden verdroogde maisstengels. Niet alleen langs deze kleurenpracht soms ook er dwars doorheen. De oogst wordt vaak met een ossenkar vervoerd, het blijft onvoorstelbaar om je zo ver terug in de tijd te wanen.

Nog voor de lunch bezochten we een schooltje. De kinderen zagen ons blijkbaar al van verre aankomen want ze sprintten ons tegemoet. We zijn ook nog even het schooltje binnen geweest en hebben een stapel kleurpotloden achtergelaten bij de juf.
Kokkie heeft daarna in een dorpje nog een heerlijke lunch bereidt en vol goede moed gingen we daarna op weg. 's Middags was meer van hetzelfde en misschien nog mooier: kinderen op buffels, gekleurde velden afgewisseld met dennenbos, pittige klimmetjes, gladde afdalingen en pas tegen 17:00 uur zagen we het klooster waar we zouden overnachten. Na 8 uur wandelen waren we het wel zat en gelukkig was de matras die ons de nacht moest doorhelpen hier een stuk beter.

We sliepen in de zaal waar de jonge monniken hun liederen/gebeden zongen en dat zouden we weten ook. De volgende ochtend om 05:20 uur werden we gewekt door het gezang van onze roodgemantelde vrienden; prachtig om ziets mee te kunnen maken.
Hun dag was begonnen en die van ons dus ook.

Na ontbijt met nasi en koekjes gingen we om 07:30 uur weer op weg voor de laatste paar uurtjes naar het Inle meer. Door de tropische regenbui van gisterenavond waren de paden weer spekglad, maar dat werd snel beter. Deze dag geen nieuwe hoogtepunten of het moest de aankomst bij het Inle meer zijn. Eindelijk weer een lekker koud colaatje en wat rust voor de voeten.

In een longboat werden we over het Inle meer naar Nyaungshwe gebracht waar we ons zelf trakteerden op het meest luxeuze hotel in town. Nadat we ingecheckt waren zijn we eerst even het dorp ingelopen om een boottochtje voor morgen te boeken. Bij de buurman van het kantoortje waar we de boottocht hebben geboekt hebben we navraag gedaan voor een vlucht naar Mandalay. Deze vlucht bleek maar 32 dollar te kosten dus dat was geen moeilijke keuze als het alternatief 12 uur in een nachtbus is.
Het boottochtje van morgen zou om 08:00 uur beginnen dus erg laat hebben we het niet gemaakt.

Na een lekker ontbijtje zaten we om 08:00 uur in onze prive-longboat. Als eerste opweg naar de lokale markt van Kaungdaing en hoewel er al wel wat toeristenstalletjes waren te vinden was deze markt nog behoorlijk authentiek. In ieder geval goed genoeg voor een uurtje rondsnuffelen en een paar prachtige plaatjes. Daarna via de drijvende groentetuin (vnl. tomaten) na een tweetal op toeristen ingestelde handwerkfabriekjes. Waarschijnlijk hebben wij het snelheidsrecord in-and-out the shop gebroken. Via de straatjes van een vissersdorpje zijn we tegenover de grote pagode gaan lunchen. Na de lunch hebben we de pagode van dichtbij bekeken. Je kunt hier bladgoud kopen om op een boedistisch relekwie te plakken, dan is een goede toekomst verzekerd. Na dit tempelritueel op weg naar het jumping cat monastery. In dit klooster dat omgeven is door souvenirsstalletjes hebben de monniken uit verveling katten door een hoepel leren springen. Ook wij hebben een voorstelling bijgewoond, dus Karel staat nog wat te wachten als we weer thuis zijn.
Na deze acrobatische hoogstandjes gingen we weer terug naar Nyaungshwe, maar niet zonder onderweg nog een paar vissers op hun speciale manier aan het werk te hebben gezien.

Vandaag naar Taunggyi, maar de plannen zijn weer gewijzigd. Zouden we eerst in deze plaats slapen (we hadden al een hotel gereserveerd) hebben we gisteren toch maar besloten op-en-neer te gaan. Dit kwam ook doordat Mario en Lies, 2 Belgen uit Hasselt die we tijdens de trek al eens waren tegengekomen, op zoek waren naar andere toeristen waarmee ze hun taxi naar Taunggyi konden delen; dat zijn wij dus geworden.
Om 08:30 uur vertrokken we vanaf het hotel van deze twee Belgen.
Taunggyi bleek een mierenhoop van mensen te zijn. Aan het eind van de hoofdstraat was een veldje waar de ballonnen gelanceerd gingen worden en hieromheen was een braderie/kermis opgebouwd van enorme omvang.
Het ballonfestival ter ere van volle maan trok duizenden en duizenden mensen uit het hele land. Soms liep je in een mensenmassa waarin je geen kant op kon en je maar mee moest laten voeren. Nadat we een aantal keren langs alle kraampjes en kermisattracties waren gelopen, zijn we naar het veldje gegaan waar het allemaal zou gebeuren.
De eerste ballonen werden rond een uur of 13:00 uur opgelaten. Met veel gedans, muziek en geschreeuw worden grote fakkels aangestoken waarmee dan een soort vuurkorf onderaan de ballon wordt aangestoken. Met een man of 10 worden de ballonnen ondersteund om zo de warme lucht erin te laten lopen. De ballonen varieren in grootte van een een uit de kluiten gewassen opblaaskip tot ballonnen met de omvang van een luchtballon waar we in Nederland mandjes onder hangen met mensen erin. De meeste ballonnen hebben de vorm van een soort papagaaiachtige vogel, maar er zijn ook varkens, koeien, een driehoofdige kameel en een olifant. Ze gaan niet allemaal even goed de lucht in. Soms moet je rennen om aan een enkeltje Beverwijk te ontkomen wanneer er eentje in de fik vliegt en brandend naar beneden stort.
Aan het eind van de middag komen we Mario en Lies weer tegen en gaan we samen wat eten. Hij blijkt een beroemde drummer te zijn van de popgroepen Novastar en Hooverphonic. Zegt ons zo niets maar na de vakantie gaan we even een CD-tje huren. Zij is research mederwerkster bij de VRT en doet onderzoek naar achtergronden bij televisieprogramma's. Leuke jobs, maar haalt het niet bij belastingambtenaar.
's Avonds is het zo mogelijk nog drukker geworden op het festivalterrein. We bezoeken nog even de grote pagode alvorens het spektakel met de fire-balloons begint. Dit keer zijn het gewone ronde ballonnen zo groot als de eerder genoemde mandenballon maar zijn ze aan de buitenkant versierd met allerlei vuurwerk. In het duister van de nacht geeft dit een prachtig gezicht.
Nadat de laatste ballon omhoog is gegaan vertrekken we met de taxi terug Nyaungshwe. Rond een uur of 24:00 uur vallen we als een blok in slaap.
De volgende ochtend zijn we naar het cybercafe gegaan om de mail te lezen en de weblog bij te werken. Voor het eerst in Myanmar een normale internetverbinding. We zitten bij het cybercafe nog even buiten op het daktterras en genieten van de voorbijgaande boten. Vanmiddag de vlucht naar Mandalay.