Myanmar 1

Grotere kaart weergeven

Malaysian vloog ons met veel vermaak naar Yangon. Veel films tot je beschikking, idem dito CD's en bovendien computerspelletjes. De vlucht was eigenlijk te kort.
In Yangon gingen we soepeltjes door de douane en ook onze koffers waren gelukkig naar dezelfde bestemming gestuurd.

Na 36 uur op een paar hazeslaapjes te hebben doorgebracht was het hotel in Yangon een verademing. Luxe ten top, althans voor Myanmarese begrippen.

Ondanks dat het bed ons verlokkelijk aankeek zijn we toch nog maar even de stad ingegaan.

We moesten nog geld wisselen en in Myanmar kun je dat het beste op de zwarte markt doen. Ook de bustickets voor overmorgen moesten we nog achteraan.
Bij de stalletjes waar ze de bustickets verkochten kwam het al gauw op het onderwerp geld wisselen en we spraken af over een uurtje terug te komen zodat we even wat dollars van de kamer konden halen.

Ondertussen zijn we ook even richting downtown Yangon gelopen om alvast wat sfeer te proeven.

Hoewel er nog veel koloniaal Rangoon te zien is begint de hoogbouw van nieuw Yangon te overheersen. De oude gebouwen worden bovendien slecht onderhouden en hebben te lijden van de smog en algengroei. De nieuwbouw is over het algemeen foeilelijk.
We zijn nog even de Sakura toren op geweest om een overzicht van Yangon te krijgen; de Shwedagon Paya glom ons al tegemoet.
Het verkeer in Yangon is een geordende chaos, maar dat zal in de rest van het land niet anders zijn. Een mondkapje is geen overbodige luxe.

De eerste test van het internet viel tegen: de verbinding is slecht, de censuur ernstig en de apparatuur over het algemeen verouderd. Als dat maar goed gaat dit jaar want ook het telefoneren is geen grapje, 6 dollar per minuut!

Na een uurtje of zo zijn we weer terug gegaan naar de busticket stalletjes en nog voordat we er zijn komt onze afspraak ons al tegemoet.

We worden meegenomen naar een louche bovenkamertje bij een klein winkelcentrum. Het grote telwerk begint.
Omdat we zouden wisselen tegen een koers van 140.000 kyat valt dat nog niet mee.

We hadden afgesproken om 200 dollar wisselen en halverwege het tellen vroeg onze bankier of hij de dollarbiljetten even mocht zien.
Op zich geen probleem maar ik verloor de biljetten geen moment uit het oog.
Hij bekeek ze van alle kanten en legde ze op een resterend stapeltje biljetten op zijn schoot.

Toen er plotseling een briefje van 1 dollar verscheen in die stapel leek het ons tijd om te stoppen met de onzin. We wilden natuurlijk niet direct al het slachtoffer worden van een wisseltruc. Omdat deze bankier bovendien een groot deel van zijn geld in biljetten van 500 kyat had, was de stapel al niet meer te overzien.
We vertelden hem dus dat we maar 100 dollar wilden wisselen. Levert natuurlijk een slechtere koers op, maar anders hadden we een aparte tas voor het geld moeten kopen.
De onderhandelingen over de nieuwe koers verliepen wat stroef en de sfeer werd wat onaangenamer.
Na wat heen-en-weer geschreeuw vertrokken we uiteindelijk met 125.000 kyat en 100 dollar. Misschien is het toch beter goed te slapen voordat je aan financiele transacties begint.

De eerste nacht heeft ons goed gedaan, geen last van jetleg dus met goede moed gaan we Yangon weer in.

Eerst naar de Bogyoke markt, waar het nog rustig is. Hier wordt vnl. kunst en kitch verkocht dus dat is niks voor de eerste dagen. Postkaart verkopers proberen hun waar te slijten maar het valt op dat ze niet opdringerig zijn en vriendelijk blijven als je niets koopt; dat hebben we wel eens anders meegemaakt.
De meeste mannen lopen in een longyi en het is duidelijk dat het geen toeristiche truc is maar hun dagelijkse kleding. Veel vrouwen hebben hun gezicht ingesmeerd met thanaka en ook dat is niet omdat het zo leuk staat voor de toeristen, maar gewoon omdat ze dat altijd al zo doen.

De rest van de ochtend en begin van de middag slenteren we door downtown Yangon. We zien de Sule Paya midden op een grote rotonde, overleven het verkeer en zijn bij een Mac Burger wezen afkoelen.

In de namiddag zijn we naar het belangrijkste heilidom in Myanmar geweest: de Shwedagon Paya.
Deze enorme pagode is een plaatje en er omheen is het een drukte van jewelste. Altijd weer goed voor en paar shotjes.
Na een paar donaties en wat vriendelijke gesprekjes met een paar monniken gingen we weer terug naar het hotel. Morgen moesten we vroeg op voor de rit naar Kinpun.