Grotere kaart weergeven
Martinair had kosten nog moeite gespaard voor onze vlucht naar Havana. De "koningin Beatrix" was speciaal voor deze vlucht gespoten in de kleuren waarmee deze maatschappij 50 jaar geleden was begonnen. Martin's Air Charter vertrok mooi op tijd en de piloot beloofde ons een vlucht van 10 uur en 37 minuten. Dit lijkt lang en dat is het ook. Maar dankzij Rene zaten wij wel op de beste stoelen in het vliegtuig: 21a en 21b hadden minimaal 2 x zoveel beenruimte als degenen die voor 49 euro comfort class hadden geboekt.
Gelukkig zaten er veel Russen aan boord want die toverden het middendeel van het vliegtuig om tot een gezellige stamkroeg waar zij hun voorraad taxfree drank wegspoelden. Geheel tegen alle regels in en na een paar waarschuwingen van de purser hielden ze er dan toch maar mee op. Een enkeling zagen we daarna nog wel met blikjes Heineken naar de wc lopen en we denken niet dat ze het goudgele nat door de wc gingen spoelen, althans niet voordat het ook de blaas was gepaseerd.
Het ging allemaal heel snel op Aeropuerto José Marti, de luchthaven van Havana: visa afstempelen, even lachen voor de foto, tassen van de band plukken en voor we het wisten zaten we al in de taxi naar hotel Sevilla. Als we meteen de sfeer van het Havana uit de tijd van Hemingway hadden willen proeven, hadden we natuurlijk in een mooie Plymouth of Cadillac uit 1951, het jaar waarin Hemingway The old man and the sea schreef, dit ritje moeten maken, maar de Lada-taxi was ook niet slecht.
In het hotel hebben we nog even een drankje genomen en zijn toen gaan slapen. Ons lichaam stond nog ingesteld op Nederlandse tijd en daar was het inmiddels 02:30 uur.
's Nachts zijn we omgeschakeld, maar om 07:00 uur Cubaanse tijd (13:00 uur bij jullie) waren we toch echt uitgeslapen. Het ontbijt was goed en daarna zijn we eerst de bustickets naar Viñales gaan reserveren. Het kantoortje van Viazul ligt erg ongelukkig buiten het centrum maar gaf ons wel mooi de gelegenheid om Havana te voet te ontdekken. Het warme vochtige klimaat gaf ons wel het gevoel alsof we met een klamme deken om onze schouders liepen.
Havana staat vol met mooie koloniale gebouwen, hoewel er ook veel vergane glorie tussen zit. Er hangen ook veel billboards op de gebouwen, maar in plaats van reclame voor een of ander internationaal merk, staat er dan een revolutionaire leus op als: Hasta la victoria, Siempre!
Op straat zien we veel oude Amerikaanse sleeën waar het verhaal van de vergane glorie ook voor geldt, maar het blijft een fantastisch gezicht om de mooie gekleurde bakken door de avenida's te zien rijden. Ook de aanwezigheid van de gele VAD-bussen in het verkeer is opmerkelijk en sommige hebben de nederlandse bestemming er nog op staan; Zelzate, Hilversum en Amersfoort is hier toch een heel eindje uit de buurt.
's Middags willen we even binnenwippen bij de Bodeguita del Medio, de stamkroeg van Hemingway, maar het is er zo vergeven met dagjestoeristen dat we dat later nog maar eens proberen. De rest van de middag slenteren we door de straatjes van Cuba en genieten van de Caribische sfeer steeds vergezeld van alom aanwezige salsamuziek.
's Avonds eten we bij la Bodega de Murulla waar we tijdens het eten worden begeleid door een Cubaans cocktailtrio die ook die heerlijke salsa muziek spelen. Trouwens je kunt geen bar of restaurant binnengaan of er staat wel een cocktailduo, trio of kwartet muziek te spelen. Na het eten gaan we nog even langs de Bodeguita del Medio en deze keer kunnen we zonder problemen een mojita bestellen; een heerlijk slaapmutsje.
Vandaag onze vuurdoop voor het vervoer per Cubaanse bus. We moesten ons een uur voor vertrek melden bij het Viazul busstation. Door het drukke verkeer en de in staat van ontbinding verkerende Lada-taxi waren we iets te laat maar we mochten toch mee. De Cubanen zijn blijkbaar niet zo moeilijk.
De bus vertrok netjes op tijd, iets wat we op onze vakanties niet gewend zijn. De stoelen in de bus zijn ook helemaal goed; het leek wel of je op een pluche bank zat.
Minpuntje was de airco, het was net of we met de koelwagen van Mora werden vervoerd en nu weten we ongeveer hoe Irene Moors zich moet hebben gevoeld. Gelukkig hadden we onze jassen bij ons en onze bergschoenen aan. Onderweg zien we de schade die Ike heeft veroorzaakt, bomen ontworteld, daken verdwenen en arm-dikke bamboe geknapt als een rietje. Tegen dit natuurgeweld is weinig bestand.
Na 4 uur chillen zijn we op plaats van bestemming waar we worden opgewacht door hordes vrouwen die een casa particulare runnen. Het was vechten om de toeristen en wij hebben gekozen voor Teresa van Villa Victorina y Teresa. Het patiobungalowtje oogt gezellig met een paar schommelstoelen onder de veranda, maar omdat we geen tijd willen verspillen hebben we snel onze spullen in de kamer gegooid en zijn teruggelopen naar het centrum van dit piepkleine dorpje waar we eerst de bustickets voor de terugreis hebben gekocht en in al ons enthousiasme gelijk een wandeltochtje voor de middag geboekt.
Om 15:00 uur 's middags gingen we met Youri op pad. Helaas begon het na 5 minuten te regenen van het type "tropische bui" en dat kwam de te lopen route niet ten goede. Glibberend en glijdend met kilo's klei onder de schoenen probeerden we overeind te blijven. Na een uur stopten we bij een tabaksboertje, want in dit tabaksgebied van Cuba, mocht deze sigaar-rol-les niet ontbreken. De sigaren werden vers gerold en we hebben er goed aan getrokken, een mooi gezicht zo'n grote knar in je mond. Na deze les in sigaar-rollen zijn we weer terug geglibberd naar Viñales. We hebben nog maar weinig kunnen genieten van de bijzondere omgeving maar daar hebben we morgen nog een hele dag voor.Terug bij ons huis verruilen we onze met modder besmeurde schoenen en kleren voor schone om vervolgens in de schommelstoel bij te komen terwijl Teresa de maaltijd bereidt. Deze maaltijd is overigens het beste wat we tot op heden hebben gehad: een heerlijke gefrituurde kip met rijst en zwarte-bonensaus vergezeld van komkommer en mini frietjes. Ter afsluiting was er nog een fruithapje.
De zaterdagochtend begon veelbelovend met zonnig weer. Als eerste wilde we van het uitzicht over Viñales e.o. gaan genieten en daarvoor liepen we 2 km. omhoog naar hotel La Ermita. Vanaf hier kregen we een goed beeld van het bijzondere landschap. Na het nuttigen van een locale frisdrank gingen we weer bergafwaarts.
Omdat het weer gisteren niet meewerkte hebben we nog een klein stukje van de route overgedaan en het ziet er met zonlicht toch veel beter uit.
Terug in Viñales hebben we onze vochthuishouding weer op peil gebracht en nadat we het gevecht van de casa-eigenaressen om de verse toeristen uit Havana hadden gadegeslagen besloten we voor de middag fietsen te gaan huren.
We gingen eerst noordwaarts en fietsend krijg je gelijk een betere indruk van dit bijzondere landschap met de Mogotes overal om je heen. Deze hoekige heuvels zijn ontstaan doordat de ondergrondse rivieren de kalksteen, waaruit dit gebied voornamelijk bestaat, heeft weggesleten. De grotten die hierdoor zijn gevormd stortten vervolgens in wat leidde tot dit karakteristieke landschap.In deze omgeving vind je ook de schuilplaatsen van de slaven die waren gevlucht van suikerplantages. Dit zijn meestal grotten die in de Mogotes zijn ontstaan en in één van deze grotten hebben we een kijkje genomen. Vervolgens gingen we terug naar Viñales om onze fietstrip westwaarts te vervolgen. De reis ging naar een bijzonder stukje kitsch: de Mural de la Prehistoria, een 120m brede en 60m hoge muurschildering die de evolutie moet verbeelden, Rob zou bijna gaan geloven......
Hierna gingen we weer terug naar Viñales en we waren er geen minuut te vroeg want we hadden onze fietsen nog maar net geparkeerd of de sluizen boven ons gingen open. Nadat we het meeste water hadden afgewacht gingen we weer op weg naar onze casa en toen merkten we dat we de zon die we vandaag hebben gezien behoorlijk had toegeslagen. We hadden er een mooi setje Eef Klopman-armen aan overgehouden. Terug bij de casa hebben we weer plaats genomen in de schommelstoelen in afwachting voor ons diner-voor-twee.
Zondag is rustdag en daarom kruipen we maar in de schommelstoelen. Voor de Cubanen is zondag wasdag als je naar de volle waslijnen in de voortuintjes van de casa's kijkt. Rond 10:30 uur lopen we nog even naar de hoofdstraat en onderweg zien we dat zelfs de zondagsmis in een casa gehouden kan worden. Ook de mis bij de kerk van Viñales vindt op een alternatieve plek plaats. De plastic kuipstoeltjes staan nl. vóór de kerk opgesteld omdat de kerk teveel in verval is geraakt. We komen er toevallig achter dat de klok niet alleen in Nederland een uur terug is gegaan maar ook Cuba doet hier aan mee.
Na het bijwonen van de mis genieten we nog van Cuba's volkssport nr. 1: honkbal. We aanschouwen de lokale helden op een achteraf veldje en na 1 slagbeurt gaan we terug naar de casa om onze spullen op te halen voor de terugreis.
De bus is wederom mooi op tijd en rond 17:30 uur komen we aan in een regenachtig Havana waar we snel onze hotelkamer opzoeken en vervolgens een hapje gaan eten in de stad.
